| Leokadia Komaiszko wiersz ilustrowany na Rok Kościuszki
Powyżej wiersz mieszkającej w Belgii poetki rodem z Wileńszczyzny, nadesłany w ub. roku na Miedzynarodowy Konkurs "Kościuszki Bicentenary",
a poniżej jej niedawno powstały wiersz napisany z okazji nadania gimnazjum pod Wilnem (w Bujwidzach) imienia Tadeusza Konwickiego.
DO TADEUSZA KONWICKIEGO
Jesień, ta elegantka w stonowanych barwach, skromna,
podchodzi co dnia o krok bliżej i już październik
namiętną purpurą połyskuje i pozłotą pała. Wnet im
wiatr leśny w ochrowych ramionach łanów otwartych
melodie z dziada- pradziada na współczesną nutę przełoży
i porwie oboje do tańca, zawirują wspomnienia i czasy.
Panie Tadeuszu… Czy Pan pamięta, jak słowa wierszy
na wileńskiej szkolnej imprezie nas pewnej wrześniowej
niedzieli spotkały? Byłam wtedy jeszcze zieloną poetką,
a Pan intelektualistą dojrzałym o wnikliwym spojrzeniu.
Nowa Wilejka, Bujwidze – tak magiczne padały wówczas
wyrazy; panu najbliższa Wilejka, a dla mnie – Bujwidze.
Panie Tadeuszu… Kiedy przez ’ Rojsty’ * szedł Pan do
‘Wniebowstąpienia’*, gdy Pan w Warszawie wymarzył
‘Sennik współczesny’* i ‘Bohiń’*, mnie w Belgii dalekiej
‘Nawet ptaki wracały’** swym krzykiem do miejsc kresowych,
a po nocach się jawiał ‘Tajemny kwiat ruty’**. Panie Tadeuszu…
Tak bardzo bym chciała rozmówić się z Panem od serca!
W jakichż to teraz zamieszkuje Pan światach i czy poezja
jest tam modna tak samo?.. I co Pan odczuwa, gdy Pana
ciepłe imię, jak błogosławionego płaszczu aksamitem,
bierze pod opiekę moją polską szkołę w której dorastałam,
dzisiaj - gimnazjum Bujwidze?.. Panie Tadeuszu... tam będąc,
w każdej schodzącej na miasteczko tęczy, rozpoznam Pana.
Leokadia Komaiszko
Belgia, 12 października 2017
* - ‘Rojsty’,‘Wniebowstąpienie, ‘Sennik współczesny’, ‘Bohiń’ - niektóre z książek Tadeusza Konwickiego.
** - ‘Nawet ptaki wracają’, ‘Tajemny kwiat ruty’ - dwie książki o tematyce kresowej Leokadii Komaiszko.
Na zdjęciach: Bujwidze późną jesienią
| 
