Bacciarelli: Stefan Batory |
Po detronizacji z polskiego tronu króla Henryka Walezego w 1575 roku, który uciekł do Francji, należało wybrać na tron Polski nowego króla. I oto kandydują cesarz Maksymilian II Habsburg, król Niemiec i car Iwan Groźny. Cara popierała Litwa w nadziei, że złączy Rzeczypospolitą z Rosją. Dla Polaków propozycja ta była zupełnie nie do przyjęcia i szlachta sprzeciwiła się obu kandydatom. Szczególnie carowi, ze względu na despotyzm i okrucieństwo oraz religię prawosławną. Aby jednak zło się nie stało, dokonano inteligentnego, taktycznego manewru. Oto obwołano królem Annę Jagiellonkę i w ten sposób dynastia Jagiellonów mogła przetrwać. Annę Jagiellonkę poślubił Stefan Batory, książę siedmiogrodzki. Panował od roku 1576 do 1586-go roku.
Mimo że nie znał języka polskiego i posługiwał się tylko łaciną, doskonale rozumiał polską rację stanu. Język łaciński powszechnie znano, więc problem językowo-komunikacyjny nie istniał. Stefan Batory był dobrym organizatorem, doskonałym wodzem i był przeciwny samowoli magnatów, i warcholstwu szlachty. On to zmusił miasto Gdańsk do uznania władzy królewskiej i zapisał na swoim koncie trzy zwycięskie wyprawy na Moskwę, w wyniku których Inflanty zostały przy Polsce. Kontynuował tradycję tolerancji religijnej, ale popierał katolicyzm. W islamie widział niebezpieczeństwo i chciał w przymierzu z Rosją, krucjaty przeciwko Turkom. Nagła śmierć nie pozwoliła mu wprowadzić jego planów w czyn.
Posłuchaj poematu J. U. Niemcewicza pt. Stefan Batory"
A tu fragmencik "Batorego"
Batory wszystek dla kraju wybrany
Wrócił Polszcze wieki złote,
Przestępstwu srogi i nieubłagany,
Korzył dumę, wznosił cnotę.
Lnk do odcinka poprzedniego - o Kochanowskim
Stefan Batory pędzla R. Bacciarellego |
| 
