Książę Józef Poniatowski (1763-1813) |
Jednym z bardziej sławnych Polaków, uwielbianych także przez swoje wojsko i przez potomnych jest książę Józef Poniatowski. Z matką rozmawiał po francusku, z rodziną ojca i służbą po polsku, znał też język niemiecki. Polakiem był z wyboru. To sławny wówczas w Europie, polski generał, minister wojny i naczelny wódz wojsk Księstwa Warszawskiego. Odważny i posiadający wybitne talenty wojskowe, za zasługi dla kraju został odznaczony przez króla krzyżem Virtuti Militari. W czasie bitwy pod Lipskiem został mianowany przez Napoleona marszałkiem Francji. Był kilkakrotnie ciężko ranny, a osłaniając odwrót armi francuskiej skoczył z koniem do rzeki Elstery i niestety, ostrzelany pomyłkowo przez wojsko francuskie, co przyznali Francuzi w 2005 roku, zginął w nurtach rzeki.
Postawa księcia Józefa Poniatowskiego wobec ojczyzny i jego poświęcenie były inspiracją w przyszłości dla wielu patriotów walczących o wyzwolenie kraju. Zwłoki księcia zostały złożone na Wawelu w Krakowie. Julian Ursyn Niemcewicz tym wierszem, zatytułowanym „Pogrzeb księcia Józefa Poniatowskiego, pienie żałobne" kończy swój 19-wieczny bestseller zwany "Śpiewami historycznymi".
Z pomiędzy bojów i gradów ognistych,
Wierna swej sprawie nieodstępna znaków,
Szła wolnym krokiem do siedlisk ojczystych,
Garstka Polaków.
Skoro ich postrzegł, jak wzdęte wiatrami,
Białe z czerwonym proporce migają,
Wstrzęsło się miasto radości głosami,
„Nasi wracają".
Niedługa radość; każdy pyta chciwie,
Kędyż jest wódz nasz dzielny, okazały,
Co nam tak długo przywodził szczęśliwie,
Na polu chwały?
Już go nie widać na czele tych szyków,
Których był niegdyś duszą i ozdobą,
Okryte orły, zbroje woiowników,
Czarną żałobą.
Posłuchaj długiego fragmentu poematu "Pogrzeb księcia Józefa Poniatowskiego, pienie żałobne". Recytuje Andrzej Siedlecki
Link do ostatniego odcinka czyli cz. 23 i 24
Książę Józef Poniatowski, mal. J. Grassi |
| 
