| ASTRONOMERS may have been underwhelmed but Sydneysiders were thrilled last night by a partial lunar eclipse.
The eclipse, which was caused by the earth passing between the sun and the moon, caused a shadow to fall on about half of the lunar surface at 9.39pm.
Michael Chapman, president of the Sydney City Skywatchers society, said astronomers were more excited about the total solar eclipse that will be visible from Easter Island in July.
But he did concede eclipses such as last night's were great opportunities for people to watch space phenomena.
''You can watch them from your own backyard,'' Mr Chapman said.
The moon took on a reddish glow when the partial lunar eclipse became visible in eastern Australia.
The eclipse began at 8.16pm on the east coast and covered half the moon before the shadow began to withdraw, the Northern Sydney Astronomical Society's website said.
The eclipse finished about 11pm.
The eclipse was the first of 2010 and was visible in Australia, New Zealand, parts of the Pacific and Japan.
The Sydney Morning Herald
I na koniec "Księżyc jak łezka" |
Zaćmienia Księżyca mogą zachodzić tylko wtedy, kiedy jest on w pełni. Możemy je obserwować, gdy Księżyc znajdzie się po przeciwnej w stosunku do Słońca stronie Ziemi i wejdzie w zacieniony przez nią obszar. Orbita Księżyca jest nachylona do płaszczyzny, w której Ziemia obiega Słońce. (Tę płaszczyznę nazywamy płaszczyzną ekliptyki). Dlatego nie zawsze może on schować się w cieniu Ziemi. Zwykle przechodzi nad nim albo pod nim.
Aby mogło dojść do zaćmienia, Księżyc w pełni musi znaleźć się blisko płaszczyzny ekliptyki, czyli w niedużej odległości od jednego z punktów, w których jego orbita przecina tę płaszczyznę. Są dwa takie punkty - nazywamy je węzłami.
Ponieważ układ Ziemia-Księżyc wędruje dookoła Słońca, więc w ciągu roku zostanie oświetlony z każdej strony. Cień Ziemi padnie też na każdy z węzłów, ale to nie gwarantuje jeszcze zaćmienia, bo Księżyc wtedy może nie być w pełni. Z drugiej strony ze względu na pokaźne rozmiary cienia (w średniej odległości Księżyca od Ziemi średnica jej cienia jest 2.5 razy większa od średnicy Księżyca) do zaćmienia nie musi dochodzić w samym węźle. Wystarczy, żeby odległość kątowa Księżyca od węzła nie przekraczała 10°.
Zaćmienie rozpoczyna się, gdy Księżyc wkracza w obszar półcienia. Na tym etapie zmiana jego jasności jest prawie niezauważalna. Po mniej więcej godzinie Księżyc znajduje się już w cieniu. Nie znika jednak zupełnie. Ze względu na rozproszenie światła w atmosferze ziemskiej ma zwykle czerwone zabarwienie. Jasność Księżyca zależy od wielu czynników związanych z aktywnością słoneczną i stanem atmosfery. Określa się ją, stosując tzw. wizualną skalę Dajnona. Całkowite zaćmienie może trwać do godziny i trzech kwadransów i zdarza się najwyżej trzy razy w roku.
Ze względu na brak atmosfery na Księżycu podczas zaćmienia jego powierzchnia zaczyna szybko tracić ciepło. Widać wtedy wiele jaśniejszych, wolniej stygnących obszarów. Pozwala to poznawać strukturę i przewodność cieplną skał księżycowych. Brak atmosfery powoduje jeszcze jeden interesujący efekt. Skały są wystawione na bezpośrednie działanie promieniowania ultrafioletowego. W niektórych materiałach wzbudza to fluorescencję, czyli krótkotrwałe samorzutne świecenie. To również obserwowano podczas zaćmień.
żródło: nazwa.pl
| 
