| Santo subito
Z serca Watykanu,
Cyprysową barką
Odpłynął na drugi brzeg –
Jan Paweł II
Papież słowiański,
Król, Polak Wielki.
Żegnał Go cały świat.
Duch Święty, wiatr –
W lekkim powiewie
Czytał Ewangelię.
A kiedy zamknął
Księgę Życia,
Wierni wznieśli okrzyki:
Święty, Święty,
Za życia Święty!
Pontyfikat
Do Ciebie wołamy –
Karolu Wojtyło
Synu polskiej ziemi
Góralu z Wadowic
Lolku od kremówek
Robotniku skalny
Poeto naszych dusz
Przepiękny aktorze
Zdobywco gór i wód
Wujku krakowiaku
Prawdziwy człowieku
Papieżu słowiański
Z dalekiego kraju
Oddany Maryi
Biały Pielgrzymie
Nasz Ojcze Święty
Janie Pawle II
Ratowniku życia
Miłośniku dobra
Ukochany przez świat
Patrioto ludzkości
Brylancie Kościoła
Pojednanie wiernych
Idolu młodzieży
Wielki duszpasterzu
Sterniku miłości
Cierpliwy rybaku
Królu naszych serc
Czarodzieju Boży
Kapitanie barki
Na morzu Piotrowym
Dzwonie Watykanu
Ozdobo wieczności
Święty nad świętymi
My z Tobą błagamy –
Obdarz nas łaskami,
Obdarz nas łaskami
I przemień oblicze ziemi.
Tej ziemi.
Urbi et Orbi 2005
Było południe.
Papież z Panem Bogiem
Spacerowali, podziwiali
Watykańskie Ogrody.
Szli powolutku
Aleją milczenia.
Wracali do Nieba.
Jeszcze mi trzeba
Do biblioteki iść –
Rzekł Ojciec Święty.
Z okna świata
Błogosławił bez słów
Wielkanocny tłum
Wierny człowiek w bieli.
A mocnemu Panu Bogu
Na wysokościach
Polały się ludzkie łzy
Ze wzruszenia.
Róża Smoleńska
Jana Pawła II
Naszego Ojca Świętego
Wspominaliśmy
W wigilię Bożego Miłosierdzia.
Minęło pięć lat.
Wybrańcy polecieli
Do Katynia uczcić
Siedemdziesiątą rocznicę …
Podniebny kwiat – spadł.
Płakała cisza
Zaszlochał las
Załkała mgła.
Pod oknem
Posadziłam krzak róży.
Niech trwa.
| 
