Wierno¶æ

Moj ty go³ombku wierny kamracie
ratuj mie prosza , szukej pomocy
pod tym betonym co mie przywalo³
nie moga przeca umrzeæ tej nocy.

Poleæ wysoko do samego nieba
powiydz Ponboczkowi ¿e jo tu czekom
i chocio¿ bydom niedzielne loty
jo na msza pójda, to mu przirzekom.

A jak by mi sie czasym nie chcia³o
ty mie spamiyntosz dziubeczkiym swojim
mo¿esz mie nawet porzondnie podziubaæ
nie pogorsza sie, ty¶ kamratym mojim.

W tobie ratunek i pocieszyni
nie dej mi umrzyæ tej sromotnej nocy
przyniy¶ na skrzyd³ach jako¶ nadzieja
widzisz te ¶wiat³a, tam szukej pomocy.

Wys³ucho³ go³omb lamyntu kamrata
¶wiat³a taszlampy szuko w ciymno¶ci
trzepie skrzid³ami jak by chcio³ prziniy¶
na tych skrzide³kach trocha jasno¶ci.

Ju¿ za nieskoro go³ombku wierny
twoj kamrat umar³ wierno¶æ z³osta³a
i pójdzie za nim prosto do nieba
bo w jego sercu miejsca se szuka³a.

R.SOBIK

Ocalenie

Sekundy, d³oñ wyci±gniêta gestem rozpaczy wzywa pomocy.
-Zimno ,ciemno¶æ i ból nie mogê umrzeæ tej nocy-
pod zwa³owiskiem gruzów iskierka ¿ycia ga¶nie,
otwiera powieki nadziei , popatrzy w ciemno¶æ nim... za¶nie.

¦wiadomo¶æ siê budzi .-Smutno tak odej¶æ bez po¿egnania,
córeczko, ¿ono nie jeste¶cie przygotowane na takie rozstania-
nad g³ow± szum skrzyde³,szare piórko spad³o na rumowisko,
odg³osy ludzi,¶wiate³ko latarki,znów ciemno¶æ i... to wszystko.

Minuty niezdrowego snu,beznadzieja i przebudzenie.
Go³±b cichutko grucha ,dziobem ca³uje policzki -Ocalenie !
-Mój przyjacielu nie zawiod³e¶ mnie, nie opu¶ci³e¶ w potrzebie,
jestem tu sam, si±d¼ na moim ramieniu, tak czeka³em na Ciebie.

Znów ciemno¶æ, tylko ten szum skrzyde³ i gruchanie.
-Odchodzê ,przebacz mi winy i przyjmij m± duszê Panie.
Pustka, otwieram oczy ,jasno¶æ , czy jestem ju¿ w niebie ?
-Spokojnie, Przyjacielu, to go³±b, on uratowa³ Ciebie !

R.S