| SMOLEŃSK
Mroczny, katyński lesie... Smoleńska kraino...
Na zawsze w sercu moim cierniem pozostaniesz...
Zabrałaś bohaterów... Nie szczędzisz pielgrzymów...
Przeklęty, kto chce zniszczyć pamięć o tej ranie...
Nic prawie tutaj nie jest tym, czym się wydaje
Kłamstwo zabija prawdę... Mgłą spowija zmysły...
Ludzie patrząc – nie widzą... Nie słyszą – słuchając...
Nie chcą poznać przeszłości w obawie o przyszłość...
Tak miesiące i lata płyną w zakłamaniu,
Łzom urąga wyzuty z sumienia zaprzaniec;
„Boga nie ma!” – tak myśli... I w tym opętaniu
Wciąż od nowa na grobach trwa upiorny taniec...
Modlę się dzisiaj za nich, chociaż już odwykłem...
Tamtych prostych słów szukam, z domu wyniesionych,
Co jak mantra kodują DOBRO w mym umyśle
I jak woda źródlana – poją nas, spragnionych...
Na nic zdadzą się wasze fortele przebiegłe;
Prawda wylezie na jaw, jak spod ziemi kości...
Ale to nie ukoi żalu po poległych
I nie umniejszy wzgardy dla ludzkiej podłości...
BLOGI LECHA
Smolensk - historia alternatywna
Czy leci z nami agent
| 
