| Pomimo usilnych starań wielu polityków, usłużnych dziennikarzy, publicystów, lewicowych funkcjonariuszy RP, aby zatrzeć w Polakach pamięć o przeszłości, o chlubnej polskiej historii i polskich bohaterach, uczucia patriotyczne w narodzie nie giną. Nie zatrą ich ani takie filmy jak niemiecka produkcja „Nasze matki, nasi ojcowie”, który pokazuje jak „cierpieli” Niemcy podczas II wojny światowej, ani gloryfikowanie i goszczenie na polskich uczelniach socjologa Zygmunta Baumana, byłego funkcjonariusza Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, formacji wzorowanej na NKWD, zajmującego sie zwalczaniem polskiego podziemia, ani publikowanie takich książek jak „Obłęd 44” Piotra Zychowicza, która jest totalną krytyką Powstania Warszawskiego,urągającą pamięci polskich bohaterów.
Jakby na przekór, wbrew tym wszystkim staraniom, w przededniu 74 rocznicy wybuchu II wojny światowej, w dniu 29 sierpnia br. na Placu Zamkowym w Warszawie ogłoszono „Mobilizację”. Tak właśnie nazwał swoje spotkanie z Warszawiakami znany opozycyjny artysta i piosenkarz Jan Pietrzak.
Mobilizując do wspólnego śpiewania Jan Pietrzak powiedział: „Zapraszam wszystkich, którym leży na sercu upamiętnienie napaści na Polskę dwóch totalitaryzmów, hitlerowskiego i komunistycznego”. Pod Kolumną Zygmunta tego dnia śpiewano „Siekiera, motyka”, „Dnia pierwszego września” „Marsz Mokotowa”, „Serce w plecaku”, „Czerwone maki”, „Dziś do ciebie przyjść nie mogę”, „Rozszumiały się wierzby płaczące”, „Desz, jesienny deszcz” i wiele innych, niezwykłych pieśni i piosenek z tamtych lat. Na koniec odśpiewano wspólnie sztandarową piosenkę Jana Pietrzaka „Żeby Polska była Polską”. Na placu widać było wówczas flagi narodowe i setki rąk wzniesionych ku górze.
Mobilizacja do śpiewania piosenek patriotycznych była drugim wydarzeniem organizowanym przez Towarzystwo Patriotyczne. Poprzednie miało miejsce 3 maja, kiedy także na Placu Zamkowym tańczono poloneza. Transmisję z przebiegu „Mobilizacji” można obejrzeć na stronie www.blogpress.pl
Monika Wiench
| 
