| "WYBRZEŻA PEŁNE CISZY" - słuchowisko prezentowane w dniu beatyfikacji Jana Pawła II - zapis wieczoru poetyckiego zarejestrowanego w ramach cyklu „Teatr Polskiego Radia na żywo w Jedynce”. 16 maja 2005 roku Polskie Radio w hołdzie papieżowi Janowi Pawłowi przedstawiło retrospektywę jego poezji. Wśród interpretatorów tej wyjątkowej poezji, określanej przez krytyków mistyczną, znaleźli się najwybitniejsi polscy aktorzy: Gustaw Holoubek, Krzysztof Kolberger, Krzysztof Kołbasiuk, Grażyna Barszczewska, Dorota Landowska, Magdalena Zawadzka, Andrzej Ferenc, Krzysztof Gosztyła. Tytuł nawiązuje do wiersza z poematu „Pieśń o Bogu ukrytym”, w którym Karol Wojtyła językiem poetyckim dzielił się osobistym i bliskim doświadczeniem obecności Boga. W słuchowisku ważną rolę odgrywa muzyka Włodzimierza Pawlika w wykonaniu kompozytora.
Posłuchaj poezji Jana Pawła II w wykonaniu najlepszych artystów polskich
Marcin Bratek o twórczości literackiej Jana Pawła II
Jan Paweł II był papieżem niezwykłym – sprawował posługę kapłańską, przez kilkadziesiąt lat kierował Kościołem Katolickim, niestrudzenie pielgrzymował po świecie, apelował o pokój… Był jednak nie tylko osobą duchowną, autorytetem moralnym, lecz również pisarzem. Od najmłodszych lat interesował się teatrem i literaturą. Opublikował kilka dramatów, zbiory poezji, rozważania, myśli i opracowania filozoficzne.
Bibliografia dzieł papieża – literata:
1940 – „Hiob”, „Jeremiasz” (sztuki teatralne)
1946 – „Pieśń o Bogu ukrytym”
1950 – „Brat naszego Boga” (sztuka teatralna)
1960 – „Przed sklepem jubilera”
1975 – „Rozważania o śmierci”
1979 – „Myśląc ojczyzna”
1994 – „Przekroczyć próg nadziei” (wywiad - rzeka udzielony włoskiemu dziennikarzowi Vittorio Massoriemu)
1996 – „Dar i Tajemnica”
2002 – „Autobiografia”
2003 – „Tryptyk Rzymski”
2004 – „Wstańcie! Chodźmy!”
2005 – „Pamięć i tożsamość”
Poezja to „wielka pani, której trzeba się całkowicie poświęcić: obawiam się, że nie byłem wobec niej zupełnie w porządku” - powiedział papież Jan Paweł II o inicjatywie wydania Jego „Poezji i dramatów” w 1979 roku. Poemat mistyczny Jana Pawła II „Tryptyk Rzymski” uważany jest przez wielu za syntezę twórczości literackiej Karola Wojtyły. Utwór w głęboko religijnej perspektywie rozpatruje kwestie życia i śmierci. Inspirowany jest osobistymi doświadczeniami Jana Pawła II. ”Pamięć i tożsamość” to ostatnia książka Papieża, która ukazała się marcu 2005 r. Impulsem do jej powstania były rozmowy, jakie w 1993 roku przeprowadzili z Papieżem Krzysztof Michalski i ks. Józef Tischner, założyciele Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu.Tematem książki jest właśnie człowiek: zanurzony w historii, stający wobec zła XX wieku, wreszcie - szukający swej tożsamości w spotkaniu z Bogiem. Karol Wojtyła z chwilą wyboru na Stolicę Piotrową zaprzestał pisania dzieł literackich. Jednak zupełnie wyjątkowy charakter miały rozmowy z papieżem, opublikowane przez kilku autorów. Najpopularniejszą taką „książką papieża” jest tom wspomnień „Przekroczyć próg nadziei”.
Ponadto Jan Paweł II w 50. rocznicę święceń kapłańskich udzielił zgody na opublikowanie książki zatytułowanej „Dar i Tajemnica”. Tę autobiograficzną książkę papież napisał w 1996 roku podczas wakacji w Dolomitach. Została ona podzielona na dwie części. W pierwszej, ściśle autobiograficznej, papież opowiada o swojej młodości i źródłach decyzji o wyborze stanu duchownego. Drugą poświęcił rozważaniom na temat kapłaństwa. Z pięciu napisanych przez Karola Wojtyłę sztuk jedna zaginęła. Poświęcona była prawdopodobnie tematyce Starego Testamentu, która zawsze była bliska przyszłemu papieżowi. Potwierdzeniem tego są dwie sztuki napisane w 1940 roku pod wpływem doświadczeń z września 1939 roku: „Hiob” oraz „Jeremiasz”. Kilka lat poświęcił Karol Wojtyła na napisanie następnej sztuki pt. „Brat naszego Boga” (1944-1950). Jej bohaterem jest Brat Albert Chmielowski - późniejszy święty, kanonizowany przez samego Jana Pawła II.
Dziesięć lat później (w 1960 r.) Karol Wojtyła napisał swoją najbardziej znaną i często wystawianą sztukę „Przed sklepem jubilera”. Wykorzystał w niej liczne doświadczenia własne: kapłańskie, pedagogiczne, psychologiczne i moralne. Krytycy dostrzegli w niej inspiracje romantyczne, norwidowskie.
| 
