W waszej ¶mierci umieram powoli
dzieñ pod dniu, od tamtego kwietnia,
od ¶rodka rozdarty – tak jak wasze cia³a –
z dusz± bolesn± w cierniach,
nic jej nie ukoi,
zastyg³a jak martwa.

W waszej ¶mierci s³ychaæ znowu strza³y
znad katyñskich mogi³,
od lat próbuj± wymazaæ
pamiêæ o Umar³ych,
w le¶nej ciszy modl± siê g³osy
crescendo wzlatuj± pod gwiazdy

W waszej ¶mierci szeleszcz± zdjêcia bliskich
czekaj±cych waszego powrotu,
twarze w¶ród drzew nikn±, w¶ród ciemnych ob³oków,
a do wystrza³ów i do chóru li¶ci
wiatr ¶miertelny niós³ mg³ê i p³omienie
spadaj±c z jêkiem motorów

W waszej ¶mierci listy nios± s³owa,
których nie us³yszycie, u¶pieni.
¦wiat³o dnia ukry³o siê w Bogu
- mieli zapaliæ znicze, nie dotarli do was
otoczeni mg³±-nienawi¶ci±, str±ceni
w jar i ogieñ, od³amki i popió³.

W waszej ¶mierci umieram powoli
i s³ychaæ w niej jeszcze strza³y
- dzieñ po dniu, od tamtego kwietnia –
a w trumnach zaplombowanych
wo³a nas prawda o poleg³ych Cieniach,
grzebanych w po¶piechu przez wspólników zbrodni.
(2010)