Oto nagrodzony w konkursie wiersz 10-letniej Veroniki Kwong, uczennicy Polskiej Szkoły Sobotniej im. prof. Goebla w Ashfield.
Mój Austalijski Rok z Polską Tradycją i Zwyczajem
Rozpoczynam rok z Bogiem mszą w Kościele
I modlę się o Łask Bożych na Nowy Rok wiele.
W Styczniu też są moje Imieniny,
kiedy czekam na życzenia i upominek.
Dalej Wielkanoc i Święconka
z jajkiem, kiełbaską, chlebkiem,
solą, pieprzem i barankiem,
a na około koszyczka koronka.
I juz czas uczyć się roli
na występ Konstytucji 3-cio Majowej.
Będę śpiewać i recytować Polsce i Polakom,
a “Syrenka” zatańczy Krakowiaka.
Następnie 1 Czerwca - Dzień Dziecka
Prezent i słodkości nawet, gdy nie jestem grzeczna.
Potem jest Boże Ciało, ubiorę się na biało,
pomaszeruję w procesji i posypię kwiatki.
Wypiszę kartkę z kangurkiem
dla Dziadka Jana i wyślę,
by ją dostał na najkrótszą w roku noc,
na Polskie wakacje i lato
z zabawą z pieskami i z dużym podwórkiem.
Potem życzenia dla kuzynki Monisi
Na jej Nowy Rok Szkolny,
Na 1 Września, kiedy wybuchła wojna.
Uczcimy to minutą ciszy
w Polskiej Szkole Sobotniej.
I znów czas uczyć się nowej roli
o Austrii, Rosji, Prusach i niewoli.
Akademia na 11 Listopada
Świeto Niepodległości!
Potem już z górki do Grudnia,
na potrójne urodziny: moje, mamy i Bożej Dzieciny.
“Sto lat” będzie brzmiało i serce się radowało!
Ubierzemy choinkę, zaśpiewamy kolędy,
kolacja z opłatkiem z Polski od Babci Barbary.
Stół z białym obrusem zastawimy dwunastoma potrawami
i talerz dla niespodziewanego gościa w potrzebie dodamy.
Zakończymy rok refleksją i postanowieniami,
na koniec i początek Sydneyskimi fajerwerkami!
Mimo, że daleko i do góry nogami,
to jednak wspominamy, tęsknimy i kochamy.
Przez pamięć, mowę, tradycje i zwyczaje,
Polska żyje i jest we mnie, w nas,
tutaj w tym odległym australijskim kraju.
| 
