| Nie muszę się śpieszyć
Dziś żyję chwilą jestem i czuję
wpisany w sens życia i przeznaczenia
co będzie jutro co mi przyniesie
jakie zostaną po mnie wspomnienia
Imię nazwisko literek kilka
jak łzy w nagrobnym błysną granicie
bukietem pamięci białych chryzantem
uschną płatkami na zimnej płycie
Kiedy pomiędzy dwoma datami
mieści się cały bagaż życiowy
radości smutki winy zasługi
podążą za mną w świat całkiem nowy
Tam gdzie granica obca dla żywych
otworzy swoje bramy wieczności
nie muszę się śpieszyć ani wybierać
tulony ciepłem Bożej miłości.
Gdy coś się kończy
Nie nam wyznaczać czas odejścia
gdy coś się kończy coś zaczyna
Kiedy ostatnią stronę życia
zamknął kalendarz przeznaczenia
Choć świeca życia dogorywa
świadomość jeszcze się buntuje
dlaczego Ty po tamtej stronie
a Twą obecność serce me czuje
Tego co było jest i będzie
pamięć choć boli nie zabierze
poszuka drogi do nadziei
by zawrzeć wieczne z nią przymierze
Listopadowy zmrok
Listopadowy zmrok oświetla zniczami
zmurszałe krzyże na grobach
Wiatr zrzuca resztki liści
ścieląc bure dywany
I tylko szept modlitwy
unosząc się do nieba toruje drogę
Tym co odeszli już przed nami.
Renia Sobik
| 
