| Z okazji 98 rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego odbyły się uroczystości związane z tym jubileuszem: Inscenizacja przyjazdu Ignacego Jana Paderewskiego do Poznania w dniu 26 grudnia b.r., główne obchody jubileuszowe w Poznaniu i Lesznie w dniu 27 grudnia b.r. oraz w Warszawie w dniu 28 grudnia b.r.
Rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego obchodzono także w licznych miejscowościach Wielkopolski.
Powstanie Wielkopolskie rozpoczęte w Poznaniu 27 grudnia 1918 r. i zakończone 16 lutego 1919 r. rozejmem w Trewirze, to najbardziej udane powstanie narodowe w dziejach naszej Ojczyzny.
Dlaczego udane? Odpowiedź jest prosta - Powstanie zostało dobrze przygotowane oraz zostało uwieńczone sukcesami militarnym i politycznym, co w konsekwencji zdecydowało o przyłączeniu Wielkopolski do „budzącej się” po latach niewoli Polski. Pamięć o Powstaniu i jego bohaterskich uczestnikach jest wspólnym patriotycznym obowiązkiem wszystkich Polaków, gdyż bez Wielkopolski, prastarej Ziemi Piastowskiej „Skąd Nasz Ród”, odrodzenie się Polski byłoby sprawą niemożliwą. W ten sposób takie cechy Wielkopolan jak umiłowanie pracy organicznej i gotowość do walki, przyczyniły się do przeprowadzenia udanego Powstania z czego jesteśmy dzisiaj dumni.
INSCENIZACJA PRZYJAZDU IGNACEGO JANA PADEREWSKIEGO DO POZNANIA 26 GRUDNIA 2016 R.
Ignacy Jan Paderewski przyjechał do Poznania 26 grudnia 1918 r. o godz. 21.10 w drodze z Gdańska do Warszawy, aby w stolicy objąć stanowisko premiera polskiego rządu. Prusacy przewidując niepokoje w mieście wyłączyli prąd co sprawiło, że wybitnego artystę i polityka Poznaniacy witali z powodu ciemności przy światłach pochodni, śpiewając patriotyczne pieśni. Mistrza i jego małżonkę odprowadzono do Hotelu Bazar w którym zamieszkał i gdzie niezwłocznie z hotelowego balkonu wygłosił słynne przemówienie: „Wszyscyśmy dziećmi jednej matki”.
Czytamy w nim m.in.: „… szczęśliwy jestem, że dożyć mogę tej chwili, że mogę być symbolem, a dla człowieka to zaszczyt wielki tym większy, że spotkał mnie tu na tej wiekopomnej, odwiecznie wielkopolskiej ziemi. O Was, coście nie dali się prześcignąć w spełnianiu obowiązków narodowych, w odpieraniu nacisku przemożnego, coście w pracy organicznej i gospodarczej Polski całej byli przykładem…”
i dalej: „…Ojczyzna odbudować się musi na tych samych podstawach na których tu pierwsza budowa poczęta została. Do tego dzieła trzeba jedności i zgody wszystkich, miłości i siły, wiary i zaparcia się samego siebie, do tego dzieła potrzeba wszystkich sił i wszystkich serc zespołu. Odbuduje Polskę przede wszystkim chłop polski i robotnik polski z niego powstały i my wszyscy o ile pójdziemy z ludem…”.
Tegoroczna inscenizacja przyjazdu Ignacego Jana Paderewskiego do Poznania odbyła się po raz 28 i została uświetniona przez Chór Nauczycieli im. I.J. Paderewskiego z Poznania, pod kierownictwem Ryszarda Łuczaka oraz Zespół Pieśni i Tańca „Wiwaty” pod kierownictwem Andrzeja Horbika z Pobiedzisk. W postać I.J. Paderewskiego – przyszłego premiera wcielił się po raz 12 Edmund Dudziński, członek PTTK, dyr. Biura Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego.
Mistrz Paderewski przyjechał na Dworzec Letni, dawny Dworzec Cesarski historycznym pociągiem, ciągnionym przez słynny parowóz „Piękną Helenę” z Wolsztyna. Pozdrowił on licznie przybyłych Poznaniaków, podziękował za powitanie i wygłosił przemówienie, a potem przyszedł czas na koncert pieśni patriotycznych. Po koncercie Paderewskiego i jego małżonkę tłum widzów odprowadził do pobliskiej Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego, gdzie przy pomniku Mistrza złożono kwiaty i nastąpiło zakończenie uroczystości.
Tekst Wojciech Owsianowski, zdjęcia Marzena Olejniczak
C.d.n
| 
