Cezary M. Dąbrowski |
Cezary Maciej Dąbrowski (ur. 9 marca 1968 r. w Skierniewicach) – artysta wszechstronny: poeta, prozaik, pianista, perkusista, kompozytor. Początkowo uczył się gry na fortepianie w Państwowej Szkole Muzycznej I st. im. Karola Kurpińskiego w Warszawie. Naukę gry na perkusji rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. Józefa Elsnera w Warszawie. W czasie studiów interesował się interpretacją muzyki współczesnej przeznaczonej na perkusję, jednakże nie zarzucił gry na fortepianie. W roku 1991 uczestniczył w kursie interpretacji muzyki Elliotta Cartera w Avignon, zyskując uznanie francuskiego perkusisty Sylwio Gualdy oraz samego kompozytora. W 1992 otrzymał dyplom ukończenia Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w zakresie gry na perkusji.
W tym samym roku zdobył Nagrodę Główną oraz Nagrodę Specjalną za wykonanie czterech kompozycji na kotły Elliotta Cartera w Konkursie Muzyki XX Wieku Dla Młodych Wykonawców, zorganizowanym z okazji Światowych Dni Muzyki przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej (pierwszy laureat-perkusista w historii konkursu). Po konkursie ukazała się płyta Prize Winners, zawierająca m.in. utwory: Psappha Iannisa Xenakisa oraz Fantasmagoria Kazimierza Serockiego w wykonaniu artysty.
Dąbrowski współpracował ze znakomitymi polskimi orkiestrami. Z zespołem „Concerto Avenna” Andrzeja Mysińskiego, wystąpił na Poznańskiej Wiośnie Muzycznej, Festiwalu Muzycznym w Łańcucie, a także wziął udział w nagraniu Jazz Harpsichord Concerto Josepha Horowitza z klawesynistką Elżbietą Chojnacką. Jako timpanista orkiestry „Sinfonia Varsovia” uczestniczył w nagraniach i koncertach (m.in. w Filharmonii Berlińskiej, Filharmonii Monachijskiej) oraz na festiwalach (m.in. podczas Yehudi Menuhin Festiwal, Schlezwig-Holstein Musik Festiwal, Warszawska Jesień) pod batutami takich dyrygentów, jak: Sir Yehudi Menuhin, Jan Krenz, Wojciech Michniewski, Justus Frantz.
Koncertował jako solista – m.in. w 1994 na Festiwalu „Warszawska Jesień” zaprezentował Memory of the Universe na perkusję i taśmę Yasuhiro Takenaki (było to pierwsze wykonanie tego utworu w Polsce), a podczas II edycji Festiwalu „Mistrzowie Muzyki XX Wieku” wykonał Konzertstück na kotły i orkiestrę Mauricio Kagela z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Bruno Ferrandisa. Dąbrowski to muzyk wszechstronny, wirtuoz perkusji, wykonujący różnego rodzaju muzykę: współczesną, klasyczną, jazzową, rockową oraz muzykę improwizowaną. Jego liczne prezentacje umiejętności improwizacji można odnaleźć w serwisach internetowych.
Wiersze zaczął pisywać, będąc nastolatkiem, sukcesywnie odkładając je do tak zwanej szuflady. Silna potrzeba tworzenia zaowocowała wydaniem pięciu książek i jednej autorskiej płyty. W 2014 roku Dąbrowski wydał swój pierwszy tom poetycki "Wiersze sercem pisane". W 2015 roku ukazała się jego autorska płyta "Zaplątany w Twoje włosy", zawierająca deklamacje wybranych wierszy oraz miniatury fortepianowe w wykonaniu autora. W tym samym roku ukazał się drugi tom poetycki Brudnopis. W 2016 roku, nakładem Oficyny Wydawniczej „Agawa”, poeta wydał swoją trzecią książkę – "Ech, żywocie…"
Jego wiersze spotykają się z uznaniem czytelników oraz krytyki. Wybitny krytyk Krzysztof Masłoń określił autora tomu mianem artysty z Bożej Łaski, zaś recenzent Tomasz Zbigniew Zapert nazwał Dąbrowskiego objawieniem polskiej poezji XXI stulecia. W lipcu 2017 roku, nakładem Wydawnictwa LTW z siedzibą w Łomiankach oraz Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, ukazała się książka zatytułowana Wierszem i Prozą, w której Dąbrowski wzbogaca swoją poetycką wypowiedź o opowiadania.
W październiku 2017 roku wydał tomik wierszy satyrycznych Osobliwości (Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „ADAM”), gdzie w metaforyczny sposób opisuje zachowania ludzi poprzez ukazywanie świata zwierząt. Na wydanie czekają trzy kolejne jego książki. Cezary Maciej Dąbrowski jest autorem cyklu recitali Słowo jak muzyka, podczas których prezentuje swoją poetycką i muzyczną twórczość; wykonując swoje wiersze, pieśni, miniatury fortepianowe i kompozycje słowno-muzyczne. Jego talent recytatorski doceniają odbiorcy jego poezji, a także krytycy.
Dąbrowski prezentuje swoją twórczość również za pomocą serwisów internetowych, udostępniając własne recytacje i melorecytacje. Jego utwory publikują: „Magazyn Literacki Książki”, Magazyn Twórczy „Polska Canada”, portal „Culture.pl”, „Kwartalnik Literacki Wyspa”, Dwumiesięcznik „ARCANA”. Jest finalistą Nagrody im. Ks. Jana Twardowskiego (2017). Również w 2017 roku otrzymał wyróżnienie za wiersz Wolność w "The International Kosciuszko Bicentenary Competition" w Sydney (Australia).
Wolność
Tadeuszowi Kościuszce
Napisać wiersz o Kościuszce,
to jakby Polskę opisać,
bo co może uczynić jednostka,
aby jej wolność odzyskać.
Człowiek to przecież nie tytan,
a jednak tak dużo ma siły.
Co zrobiłbyś Ty, teraz, dzisiaj,
gdyby nie było Mogiły…
Bo choć wzniesiona z wdzięczności,
by pamięć przetrwała wieki,
to cześć nie stanowi wolności,
człowiek ją musi zaszczepić.
I gdybym miał pisać o Polsce,
napisałbym o Dubience,
o glorii pod Racławicami,
o beznadziejnej walce…
O zdradach targowiczan,
o zrywach Konfederatów barskich;
gdy świat wokół rozrywał Polskę,
jakby to były fanty.
A kiedy już walczyć nie sposób,
to wtedy się wskrzesza, od nowa;
i taka to Polski historia,
nie zgnębi jej ten, kto pokona.
I gdybym miał pisać o Polsce,
a temat ten znaczy szacunek,
to nie śmiałbym szargać przeszłości,
z dbałości o jej wizerunek.
Kościuszko to Symbol Wolności,
Niepodległości Bohater,
a to był człowiek z krwi, kości,
dlatego, że walczył naprawdę.
Dlatego dopisać należy:
Kościuszko – to brzmi jak wyzwanie;
bo tylko od Ciebie, Polaku,
zależy, czy Polska ostanie…
7 lutego 2017 roku
Sen o Kościuszce, Julita Migdał z Kwilcza |
Do Tadeusza Kościuszki
Dziś patrzą na nas Ci,
co krew swą przelewali,
a wśród Nich także Ty.
Twój wzrok się pewnie żali,
że Kraj, co dzięki Wam
powrócił po zaborach,
rujnuje ciągły spór
o trzos i elektorat.
Sukno od krwi nasiąkło,
dlatego pół czerwieni,
a biała część jest tym,
co byście od nas chcieli.
Tym, co do zapisania jeszcze,
co w przyszłość zamienimy.
Trzepocze się i drży,
czy kiedyś docenimy,
czym dla nas jest Ojczyzna,
i co znaczy Szacunek,
dla Twojej choćby krwi,
przelanej w naszą urnę.
Trzeba pamiętać Tych
z milionów, co polegli,
aby zrozumieć czyn
i słowo „Bohaterzy”.
Miał być to prosty list
i takim pozostanie.
Przeszłość to smutna pieśń,
z nadzieją zaś na zmartwychwstanie.
24 marca 2017 roku.
Grzegorz Dudała, "Tadeusz Kościuszko", wycinanka |
| 
