Kategorie:
Nowiny
Ze Świata
Z Polski
Z Australii
Polonijne
Nauka
Religia
Wyszukiwarka 

Szukanie Rozszerzone
Konkurs Strzeleckiego:

Archiwum:

Reklama:

 
8 maja 2018
Kim jesteś Polsko? Święto 3 Maja w Kołobrzegu (I & II)
Wojciech Owsianowski

Trzeci Maja to jedno z ważniejszych świąt dawnej i współczesnej Polski. W tym dniu świętowano zawsze uroczystość Najświętszej Marii Panny Królowej Polski oraz rocznicę Konstytucji 3 Maja. Przypomnijmy, że Konstytucja ta została uchwalona 3 maja 1791 r., ustalała ona prawo Rzeczypospolitej Obojga Narodów, wprowadzając nowy ład do fatalnych rządów poprzednich, które doprowadziły do rozbiorów Polski. Konstytucja 3 Maja była pierwszą w Europie i drugą na świecie, po konstytucji amerykańskiej uchwalonej w 1787 r. Po raz pierwszy rocznicę uchwalenia Konstytucji w Kołobrzegu oraz na Pomorzu obchodzono w niedzielę 3 maja 1807 r. nad morzem Bałtyckim, na skraju Lasu Kołobrzeskiego w pobliżu obecnego Podczela.

W dniu 3 maja 2018 r.(czwartek) w Katedrze - Bazylice p.w. Wniebowzięcia NMP odbyła się uroczysta msza święta za Ojczyznę, w której uczestniczyli liczni mieszkańcy miasta, turyści, kuracjusze i goście z całej Polski. Obecni byli przedstawiciele władz lokalnych, powiatowych i wojewódzkich, politycy, harcerze oraz działacze organizacji społecznych. Władze Kołobrzegu reprezentował Prezydent miasta Janusz Gromek, obecne były liczne poczty sztandarowe służb mundurowych: wojska, policji, straży miejskiej, straży pożarnej; szkół, instytucji i organizacji społecznych.

Pieśni kościelne i patriotyczne w czasie mszy świętej wykonała Kołobrzeska Orkiestra Zdrojowa, pod kierownictwem Jana Sokolnickiego.

Mszę świętą w niezwykłym rocznicowym i podniosłym nastroju odprawili: ksiądz Dziekan Janusz Rajkowski - proboszcz kościoła p.w. św. Wojciecha oraz ksiądz doktor Jerzy Chęciński - proboszcz Katedry – Bazyliki. Nadzwyczajne kazanie o wyjątkowych treściach historycznych, patriotycznych i chrześcijańskich, które przytaczam niżej w całości, wygłosił ksiądz dr Zygmunt Czaja:


UMIŁOWANIE OJCZYZNY
Kim jesteś Polsko, że zbudowałaś mi dom pachnący dobrocią mamy, taty i rodzeństwa?
Kim jesteś Polsko, że zrodziłaś mi drzewa szumiące na swojską nutę?
Kim jesteś Polsko, że Twoje dzieci przemawiają dla mnie najpiękniejszym językiem na świecie?
Kim jesteś Polsko, że jak jestem z dala od Ciebie, to mi tęskno za Tobą?
Kim jesteś Polsko, że nauczyłaś mnie wiary w Boga i oddania się Matce Najświętszej?
Kim jesteś Polsko, że tyle Twoich dzieci oddało życie za Twoją wolność?
Ty Polsko, która mnie karmisz i dbasz o mój duchowy rozwój pragniesz, bym na te wszystkie pytania odpowiedział w jeden sposób – swoją miłością do Ciebie.
O Polsko, o Ojczyzno, o progu przodków moich!
Jakże jestem wdzięczny kochanemu Bogu za to, że przynależę do Ciebie. My Polacy słyniemy pomiędzy narodami, żeśmy naszą Ojczyznę umiłowali ponad wszystko.
Jak podpowiada Karol Libelt: „…Miłość Ojczyzny jest Polakowi bóstwem na ziemi. Ona całą jego duszę przenika, po Bogu kocha Ojczyznę najbardziej…”.
Ojczyzna to najpierw ta ziemia na której mieszkamy z całą rozmaitością okolic, z klimatem, powietrzem, niebem i wodami.


To są uśmiechnięte twarze Ojczyzny, które trzymamy w sercach tak, jak zdjęcia najbliższych w naszych domach. Jednak sama ziemia może być martwa, może przypominać opustoszały dom, a nawet stać się jak grób. Dlatego Ojczyzna to ziemia i lud na tej ziemi mieszkający, jeden lud, jeden ród, jedno plemię z którego wyszli nasi rodzice, którego cząstką my jesteśmy. Jestem skibą tej ziemi, jestem też ciałem z ciała, kością z kości, krwią z krwi swoich rodziców. Ich prochami i tchnieniem jest nasączone powietrze, którym oddycham.
W przeciągu historii różnoplemienne rzeki spłynęły do jednej głównej rzeki dziejowej. Dzięki temu jesteśmy bogatsi o obyczaje: Litwy, Żmudzi, Polesia, Podola, Wołynia, Galicji, Śląska, Małopolski, Wielkopolski, Mazowsza, Kaszub czy Pomorza. Każda ziemia wyróżnia się swoim obyczajem, ale w tej rozmaitości, dzięki kochanemu Bogu, kryje się jedna myśl narodowa. Trzeba nam starać się o podniesienie nazwiska narodowego do godności i czci. Obcy nas uszanują o ile My nawzajem będziemy się szanować. Ciałem Ojczyzny jest ziemia i lud na tej ziemi mieszkający, a jej duszą jest narodowość i język.[] Narodowość to charakter nie zmazany, którym kochany Bóg nacechował swój lud.

Trzeba mi starać się, aby imię Polak znaczyło: uczciwy, szlachetny, pracowity, miłujący bliźniego.

Miłujący Ojczyznę pochyla się nad jej historią, jakże pełną obecności Matki Bożej, miłujący Ojczyznę dba o obyczaje narodowe, pielęgnuje rodzinną literaturę i ojczysty język. Przecież nim Ojczyzna przemawia do swoich dzieci, dzieci rozumieją się ze sobą i pięknie śpiewają o swojej miłości do Ojczyzny. Ojczyzna to także państwo ze swoimi instytucjami czuwającymi nad moją wolnością i korzyściami moralnymi. Skoro kościół jest semper reformanda to wciąż trzeba się starać, by prawa i ustawy były mądre. Tego domaga się kolejna naprawa Rzeczypospolitej.

Ustawy ukazują ducha narodu, ducha mądrości, ducha pokoju, ducha sprawiedliwości, zwłaszcza tam, gdzie dzieje się krzywda. Państwo jest jakby systemem nerwowym w ciele Ojczyzny, a systemem krwionośnym wszystko ożywiającym jest Kościół. Maryjo Królowo Polski, przyglądająca się nam dzisiaj przez te witraże, ukazująca Ciebie w różnych tytułach, bądź mi najlepszą wychowawczynią uczącą mnie umiłowania ziemi, od szumiącego Bałtyku po Bieszczady, Beskidy, Tatry, Karkonosze i Sudety zaczepiające chmury! Pani Jasnogórska, ucz mnie umiłowania ludzi zakorzeniających się na tej pięknej ziemi!

Pani Skrzatuska i Matko Trzykroć Przedziwna z Góry Chełmskiej, ucz mnie umiłowania państwa dbającego o moją wolność. Gdy zaś będzie taka konieczność to spraw, bym był gotów udowodnić swoja miłość do Ojczyzny, po ostatnią kroplę krwi! Amen. (Kazanie wygłoszone przez ks. Zygmunta Czaję w dniu 3 maja 2018 r.)


Kazanie, będące prawdziwą perełką kaznodziejską, po jego wygłoszeniu zostało przez obecnych na mszy świętej nagrodzone oklaskami.






Po zakończeniu uroczystej mszy świętej za Ojczyznę w Katedrze – Bazylice, poczty sztandarowe, mieszkańcy miasta, turyści, kuracjusze, goście, przedstawiciele władz lokalnych, powiatowych i wojewódzkich uformowali pochód i poprzedzani Kołobrzeską Orkiestrą Zdrojową wszyscy udali się na Skwer Pionierów, gdzie przy pomniku Marszałka Józefa Piłsudskiego odbyła się druga część uroczystości.

Na maszt wciągnięto flagę biało-czerwoną, odśpiewano hymn narodowy Jeszcze Polska nie zginęła, do obecnych przemówienie wygłosił Prezydent Kołobrzegu Janusz Gromek, odbył się Apel Poległych po którym oddano salwę honorową. Wystąpił także Zespół Piosenki i Tańca „Tirlitonki” pod kierownictwem Marii Dudek. Flagę wciągnęli, poczet sztandarowy honorowy wystawili, apel poległych przeprowadzili i salwę honorową oddali żołnierze 8. Batalionu Remontowego w Kołobrzegu.






W części nieoficjalnej odbyło się wspólne śpiewanie pieśni patriotycznych wykonanych przez wszystkich uczestników uroczystości, którzy mogli się także posilić smaczną grochówką żołnierską. Uroczystość pod pomnikiem Marszałka zakończył wystrzał armatni wykonany przez druhów Bractwa Kurkowego w Kołobrzegu.

Tekst Wojciech Owsianowski
zdjęcia Kazimierz Ratajczyk