| KWIAT UTOPII
Pani Środa do podziemia schodzi skocznie,
już zakłada pierwszy punkt oporu,
będzie ich więcej – w stolicy czy w Opocznie,
a w konspirze sięgnie do sprawdzonych wzorów!
Był już taki, co dożynać chciał watahy.
Pani Środa nie zapomni o tym nigdy,
dziś prewencji jednak pragnie, by zamachy
plutokracji nie przyniosły krzywdy!
Zadba o infrastrukturę, o zręby etosu,
o powielacze idei świętej konstytucji,
by ruszyły z bibułą dla potrzeb „demosu”
i by w łaźniach systemu nie brakło ablucji!
W podziemnych uczelniach, na kompletach tajnych
dysydenci będą pisać doktoraty...
Nigdy z kaczką! My z orłem trzymamy
i będziem spiskować, choć nam grożą kraty!
Prawdę o naszej walce w ulotkach powiemy,
drukowanych w piwnicach z życia narażeniem...
Precz z komuną! – nie jest hasłem ściemy,
lecz naszym pradawnym i ślepym wierzeniem.
Pani Środa skocznie do podziemia schodzi,
klucząc i myląc ślady, ma też swój kryptonim!
W jej czułym objęciu kwiat utopii wschodzi,
lecz płatki więdną szybko w jej oddechu wonnym...
M.B. 26 lipca 2018
| 
