Legendarna Irena Sendler ze swą córeczką |
Od Redakcji. W Polsce odbył się niedawno temu 21. Ogólnopolski Konkurs Krasomówczy im. Wojciecha Korfantego. Zadaniem uczestników było wygłoszenie 5-minutowego przemówienia nawiązującego do hasła przewodniego konkursu: "Dobroć bez odwagi jest niewiele warta”.Poniżej publikujemy wypowiedź młodego Warszawiaka, Juliana Gilewskiego, który na pierwszym i drugim etapie konkursu dostał nagrodę publiczności. Julian - uczeń Zespółu Państwowych Szkół Muzycznych Nr 1 w Warszawie - jest kompozytorem, pianistą, występuje już jako solista, a także jako dyrygent. W konkursie The International Kosciuszko Bicentenary Competition otrzymał (w kategorii młodzieżowej) II nagrodę za kompozycję Kosciuszko's Music Moment.
Szanowne Jury, Szanowni Państwo, Koleżanki i Koledzy. Niezmiernie cieszy mnie, że mogę tu dziś przed Państwem wystąpić. Zwłaszcza, że zagadnienie z którym przychodzi mi się zmierzyć należy do niełatwych, a przez to do bardziej zajmujących. Dobroć bez odwagi jest niewiele warta. Aby w pełni rozważyć to stwierdzenie należy w pierwszej kolejności przyjrzeć się bliżej tym dwóm wartościom. Czym jest dobro? Czym jest odwaga? Czy można potraktować je oddzielnie, a może są one ze sobą tak powiązane, że właściwie samoistnie nie mogą występować? Odpowiedź nie jest prosta.
Posłuchajmy krasomówcy i rozważań o Irenie Sendlerowej
Osobiście uważam, że dobro występuje w każdym z nas. To dobroć odpowiada za decyzje człowieka, pomaga mu działać zgodnie z moralnymi zasadami. Sprawia, że życie ludzi, którzy nas otaczają, staje się przyjemniejsze, bardziej wolne od trosk, weselsze i prostsze. Będąc dobrymi ludźmi czujemy się też lepiej z samym sobą. Mamy poczucie dobrze spełnionego moralnego obowiązku względem innych osób. Często jednak, przed czynieniem dobra powstrzymuje nas strach. Dlaczego o tym mówię? Zastanawiałem się czym jest odwaga. Wielu ludzi uważa, że odwaga jest związana z brakiem strachu. Takie stwierdzenie zasługuje na pewne określenie, ale z racji tego, że na sali znajdują się damy powiem tylko, że jest ono całkowicie niewłaściwie. Strach jest ludzki. Odwaga to nie jest brak strachu. Odwaga to dla mnie przezwyciężenie strachu w obronie wyższych racji.
Każdego dnia życie wystawia nas na próbę. Często stajemy przed sytuacjami w których musimy dokonać trudnego wyboru. Powołajmy się na przykład szkolny. Starsi uczniowie znęcają się nad młodszym. Czy staniesz w jego obronie jeśli jesteś świadomy, że sam możesz stać się ofiarą? Przykłady mnożą się same. Niepełnoletnia dziewczyna pokryjomu wychodzi na papierosa. Zrządzeniem losu staje się jedynym świadkiem pobicia. Czy złoży w związku z tym zeznania na policji, jeżeli musiałoby to oznaczać przyznanie się do własnego wykroczenia? Co powiedzieli by na to rodzice?! Takie sytuacje życia codziennego wymagają od nas odwagi. Czas, w którym ludzie szczególnie wykazywali się odwagą to okres II Wojny Światowej. W Polsce sytuacja była wówczas szczególnie dramatyczna. Ludzie nieustannie bali się łapanek albo wywozów do obozów koncentracyjnych. Jednak znaleźli się tacy, którzy potrafili zdobyć się na akt przezwyciężenia strachu. Do nich należała Irena Sendlerowa. Pomagała wydostać Żydów z Warszawskiego Getta, chociaż była świadoma, że może jej grozić za to smierć. Przekładała życie innych nad własne. Postanowiła podjąć ryzyko. Takie postępowanie możemy nazwać odwagą.
Należy jednak jasno rozgraniczyć sytuacje, w których kierujemy się odwagą, a kiedy zwyczajnie nie potrafimy ocenić zagrożenia i narażamy się na nieuzasadnione niebezpieczeństwo. Widzimy często w telewizji programy typu reality show, w których ludzkie życie jest zagrożone. Niektórzy wkładają głowę do paszczy krokodyla, inni wsiadają do rollercoastera bez zapiętych pasów. W imię czego? Osiągnięcia wyższego celu czy może zyskania popularności? Czy to jest odwaga, czy może raczej lekkomyślność albo rządza adrenaliny? Takie zachowanie nie ma nic wspólnego z odwagą.
Uważam, że stwierdzenie „dobroć bez odwagi jest niewiele warta” jest trafne. Bez odwagi musielibyśmy ograniczyć naszą dobroć tylko do sytuacji, w których nie musimy mierzyć się ze strachem. Zakres naszej dobroci jest przez to ograniczony, gdyż jak wcześniej pokazałem jest wiele sytuacji, w których odwaga jest niezbędna do czyniena dobra. Bycie dobrym w wygodnym dla nas momencie ma mniejszą wartość. Bycie dobrym, znaczy dużo więcej jeśli coś ryzykujemy, jesteśmy świadomi co możemy stracić. To właśnie odwaga jest kluczem do czynienia dobra na świecie, pozwala nam przełamać granice naszych słabości. Dobro oraz odwaga to cechy z których powinno być się dumnym. Dobroć połączona z odwagą jest warta wiele.
Dziękuję.
Julian Gilewski
Zobacz też:
www.radio.katowice.pl/zobacz,41857,Najlepsi-mowcy-na-finale-konkurs-krasomowczy-audio-foto-.html
www.aish.com/ho/p/Irenas_Children.html
Laureaci - finały
Finały w Katowicach | 
