| Powstańcza śmierć
Nie musiała się trudzić
i szukać ofiar wśród zgliszcz
dla niej to był czas żniwa
obfity jak letni plon
Przychodziła znienacka
jak złodziej w środku nocy
pieśnią świszczącej kuli
zabierała nadzieję
W ulicznych barykadach
gdzie walczył kwiat młodzieży
za nic miała odwagę
zimna i bezlitosna
Bezduszna nieprzekupna
kradła ostatnie tchnienie
w śmiertelnym pocałunku
pod obstrzałami wroga
Żądzą krwi nasycona
w grobowej ciszy cmentarzy
znalazła kołyskę dla Tych
co walczyli o wolność
Wojenny Tato
Nadgryzione spróchniałym zębem czasu
smutne oczodoły okien szukają dni
kiedy jeszcze matowe tafle luster
z radością chłonęły dziecięcy szczebiot
W odbiciu cień ojca nad pustym talerzem
gdzie zamiast tłustych oczek pływały łzy
niechcianej wojennej rzeczywistości
Gromadka dzieci biegając wśród zgliszczy
zabawą tłumiła dziecięce lęki
a On niepogodzony z losem poszedł na barykady
pozostawiając nadzieję na lepsze jutro
Regina Sobik
Related links:
www.pch24.pl/krew-bedzie-plynelarynsztokami,24585,i.html
facet.onet.pl/warto-wiedziec/ali-losy-jedynego-czarnoskorego-powstanca-warszawskiego/1w4dt5m
| 
