| Na początku XVIII wieku podpoznańskie wioski, będące własnością miasta były wyludnione przez epidemie morowego powietrza i działania wojsk, uczestniczących w Wojnie Północnej (1700-1721). W takiej sytuacji władze miasta Poznania zwróciły się do władz miasta Bambergu z południowych Niemiec z prośbą o pomoc i przysłanie osadników, którzy chcieliby zasiedlić okolice Poznania. Osadnikom proponowano atrakcyjne umowy w nowych miejscach stałego pobytu. Jedyny warunek tej propozycji wymagał, aby wszyscy osadnicy byli wyznania rzymsko-katolickiego, co w przyszłości wykluczało konflikty na tle religijnym.
Propozycja została przyjęta z dużym zainteresowaniem. Pierwsi osadnicy z okolic Bambergu zjawili się na początku sierpnia 1719 r. i zasiedlili wieś Luboń. Kolejne fale osadnicze dotarły w 1730 r. do Jeżyc, Dębca, Bonina i Winiar, w 1746 r. do Rataj i Wildy oraz w 1750 r. do Jeżyc i Górczyna. Ocenia się, że ilość tych osadników mogła wynosić około 500 osób.
Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, popartymi przez biskupów poznańskich, wszyscy osadnicy otrzymali pomoc w postaci drewna na budowę domów, pożyczki na pierwsze zasiewy, czasowe zwolnienia od podatków oraz przejście z gospodarki pańszczyźnianej na czynszową. Zniszczone wsie zostały szybko odbudowane, a ludność osadnicza otrzymała nazwę Bambrów – od miasta Bambergu, co oznaczało bogatego chłopa i na stałe weszło do języka polskiego. Bambrzy zajmowali się rolnictwem, hodowlą zwierząt, sadownictwem i uprawą warzyw. Byli ludźmi skromnymi, pracowitymi, oszczędnymi i zamożnymi.
Ciekawy przyczynek: arcybiskup Marek Jędraszewski jest z pochodzenia Bambrem. Inne ciekawe opowieści o arcybiskupie. Cyztaj na portalu niezalezna.pl
Bez większych przeszkód odbyła się w sposób naturalny ich szybka asymilacja, do czego przyczyniły się język polski, szkoła i kościół. Bambrzy szybko stali się Wielkopolanami i gorącymi patriotami swojej nowej Ojczyzny, do czego przyczyniły się mieszane małżeństwa oraz atrakcyjność polskości. Byli uczestnikami Powstania Listopadowego, Styczniowego i Wielkopolskiego. W czasach Bismarcka bronili polskiego języka, a w czasach II wojny światowej odmawiali podpisu Reichlisty i ginęli w obozach koncentracyjnych.
Dzisiaj pamiątkami z dawnych lat są w Poznaniu: pomnik Bamberki na Starym Rynku, Muzeum Bambrów Poznańskich oraz piękne stroje Bamberek, zakładane przez panie w okresie wielu świąt w ciągu całego roku, więcej: www.bambrzy.poznan.pl.
W 2019 roku obchodzony jest jubileusz 300 lat przybycia Bambrów do Poznania. Z tej okazji rok 2019 decyzją Rady Miasta został nazwany ROKIEM BAMBRÓW. W roku jubileuszu w Muzeum Etnograficznym (Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu) otwarto wystawę p.t. „Ty Bambrze”, więcej: www.mnp.art.pl.
W Luboniu 7 października odbędzie się widowisko p.t. „Biba w lasku”. Także w październiku w Poznaniu odbędzie się Ogólnopolska Konferencja Naukowa. W dniach 19-20 października b.r. Poznań odwiedzi delegacja władz Bambergu oraz odbędą się wspólne uroczystości oficjalne. Wydawnictwo Miejskie POSNANIA wydało atrakcyjny Kalendarz Bamberski na 2020 r. oraz Kronikę Miasta Poznania w całości opisującą historię Bambrów.
W dniu 4 sierpnia b.r., w Dniu Święta Bambrów odbyła się wielka parada historyczna – inscenizacja p.t. „Poznanie – 300 lat Bambrów Poznańskich”, która przeszła ulicami miasta na trasie Śródka – Ostrów Tumski – Chwaliszewo – Stary Rynek na dziedziniec Urzędu Miasta Poznania, gdzie odbyły się koncerty, pokazy oraz Biesiada.
Współcześni potomkowie Bambrów to liczna grupa mieszkańców Poznania, obejmująca dziewięć pokoleń tradycji, wielu z nich nosi niemieckie nazwiska, często zasłużone dla historii miasta. Panie noszące strój bamberski zawsze cieszą się szczególnym zainteresowaniem mieszkańców oraz gości krajowych i zagranicznych, natomiast największe uznanie i podziw wzbudzają ich nakrycia głowy, nazywane kornetami lub „kwiecistą szopą”.
Tekst Wojciech Owsianowski
zdjęcia Zbigniew Szmidt
| 
