Luise Turnbull |
Sporo ostatnio pisano w „Pulsie Polonii” oraz dyskutowano na antenie Radia SBS na temat regulaminu VII. edycji Konkursu Muzycznego im. Ewy Malewicz, którego finał był jednym z trzech bloków muzycznych podczas Dnia Muzyki Polskiej w Melbourne w niedzielę 29 września 2019 r. Pozostałe dwa segmenty to: recital fortepianowy Alana Kogosowskiego i koncert muzyki jazzowej „W holdzie Krzysztofowi Komedzie”.Przypomnę, że sześć pierwszych edycji Konkursu odbywało się w Sydney w latach 2004 – 2015 z udziałem wyłącznie młodzieży polonijnej, pięć razy w Klubie Polskim w Ashfield i raz w Konsulacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w Sydney. Rada Naczelna Polonii Australijskiej (RNPA) powierzyła organizację tych Konkursów p. Mariannie Łacek, prezes Związku Kulturalnego w Nowej Południowej Walii.
Organizacja i przebieg VII. Konkursu.
Organizację VII. edycji Konkursu Muzycznego im. Ewy Malewicz prezydium RNPA powierzyło Towarzystwu Kultury Polskiej w Wiktorii, które podjęło to wyzwanie i po konsultacjach zaproponowało dwie zmiany w dotychczasowym regulaminie: (1) otwarcie konkursu również dla młodzieży australijskiej, podnosząc tym samym rangę Konkursu i przenosząc Konkurs z polonijnych obiektów do prestiżowego miejsca, jaki jest Deakin Edge na Federation Square w Melbourne; (2) zawężenie utworów muzycznych wyłącznie do kompozytorów polskich, podczas, gdy w przeszłości młodzież polonijna mogła grać utwory różnych kompozytorów, a tylko jeden musiał być polskiego kompozytora.
Prezydium RNPA, będące powiernikiem Funduszu im. Ewy Malewicz, zatwierdziło te zmiany.
Finaliści Konkursu na pierwszym planie wraz z Konsul Moniką Kończyk, M. Pawlikiem, B. Jamesem, S. Deją, M. Kwiatkowską i A. Piechocińskim |
Regulamin VII. edycji jest typowym, pełnym i możliwym do dalszych zmian regulaminem stosowanym w konkursach na całym świecie bez względu na grupę docelową uczestników. Może mieć zastosowanie przy profesjonalnych konkursach międzynarodowych, jak i mniejszych lokalnych. Przy jego konstrukcji dyrektor artystyczny Grzegorz Machnacki korzystał z regulaminu konkursu w Berlinie (najsłynniejszy młodzieżowy konkurs muzyczny na świecie), duńskiego Aarhus International Piano Competition i polskiego Konkursu Młodzieżowego organizowanego przez Centrum Edukacji Artystycznej (CEA). Najmniej kierował się dotychczasowym regulaminem Konkursu Muzycznego im. E. Malewicz, który miał formułą nazbyt swobodną.
Z uwagi na czas, wysokość nagród oraz górną granicę wiekową, w tej wersji zrezygnowano z pierwszego etapu audio-video (eliminacje), ograniczono się do dwóch grup wiekowych oraz zrezygnowano z podziału instrumentalnego uczestników.
Wszystkie przyjęte rozwiązania znakomicie sprawdziły się w czasie VII. edycji, na której przygotowanie było stosunkowo mało czasu.
W kolejnym Konkursie, za rok, planujemy, że dzieci i młodzież nie będą musiały podróżować celem uczestnictwa w przesłuchaniach. Rozważane jest wysłanie trzyosobowego jury na półfinały przesłuchań do głównych miast w Australii.
Konkurs był promowany w mediach polonijnych i wysłano około 600 maili do szkół polskich w całej Australii i do szkół australijskich. Do Konkursu zgłosiły się 22. młode osoby, w tym cztery polskiego pochodzenia – dwie z Sydney i dwie z Melbourne. Sydnejczykom organizatorzy zaproponowali nocleg w domach prywatnych, ale oni mieli już inne plany.
Jurorzy stanowią ważny element Konkursu. W tym roku przewodniczącym jury był polski pianista Stanisław Deja, który może poszczycić się koncertami z Krzysztofem Pendereckim, a ponadto w skład jury weszli Adam Piechociński, uznany, wieloletni koncertmistrz oraz Ben James, prezes Australijsko-Polskiego Stowarzyszenia „Friends of Chopin”.
Akompaniatorem dla młodzieży grającej na innych instrumentach niż fortepian był Konrad Olszewski, laureat I. Konkursu im. Ewy Malewicz w roku 2004, dziś doświadczony polski pianista, absolwent Konserwatorium Muzycznego w Melbourne.
Wyniki Konkursu można znaleźć w „Pulsie Polonii”, „Bumerangu” i na witrynie Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Laureatami Konkursu zostali:
Grupa A (do 12 lat)
I nagroda – Andi Wu (fortepian, uczeń Mikhaila Soloveia)
II nagroda – Serena Yitong Zhang (fortepian, uczennica Glenna Riddle’a)
III nagroda – Patrick Hill (wiolonczela, uczeń Margarity Iourgaevy)
Grupa B (13–16 lat)
I nagroda - Louise Turnbull (skrzypce, uczeń Ivany Tomaskovej)
II nagroda – Michael de Huy (fortepian, uczeń Glenna Riddle’a)
III nagroda – nie przyznano.
Dodatkową nagrodę za najlepsze wykonanie dzieła F.Chopina, ufundowaną przez Friends of Chopin, organizatora Australian International Chopin Piano Competition, otrzymał Andi Wu.
Pozostałymi finalistami Konkursu byli: Ben Fu, Hanting Huang, A, Haoqing, Leo Liu, Zofia Mrowka, Meng Xia i Tracy Zhao.
Polonijni młodzi muzycy uczestniczący w Konkursie to: Dominika Kaczmarek, Kinga Kozek, Zofia Mrówka i Jasmine Orval.
Andy Wu, laureat młodszej grupy |
Statuetka dla Andy Wu |
Korzyści z minionego Konkursu w wersji rozszerzonej o młodzież poza polonijną:
• Konkurs zaczął funkcjonować w australijskim środowisku muzycznym, zauważono to i doceniono, ale też zdecydowanie bardziej zaistniał w świadomości polonijnej;
• Konkurs przyciągnął uwagę społeczności spoza Polonii do polskiej kultury muzycznej i jej funkcjonowania na gruncie australijskim;
• Konkurs jest unikalny w skali globalnej, promując kompozytorów wyłącznie jednej (w tym przypadku polskiej) narodowości;
• Konkurs został zauważony w Polsce i wzbudził tam niezwykłe zainteresowanie swoją formułą, pomysłowością i odważnym potraktowaniem tematu. Z tego też powodu zainteresował się nim tak poważny partner jakim jest Państwowe Wydawnictwo Muzyczne (PWM);
• wychodząc na szersze wody znacząco podniósł prestiż imprezy, organizatorów, partnerów, placówek dyplomatycznych Polski, bezpośrednio promując polską kulturę w społeczności australijskiej;
• zbudował niebywałą szansę dla dzieci polonijnych na znakomitą konkurencję (temu służą Konkursy, zdrowa rywalizacja, współzawodnictwo);
• wyprowadza muzykę polską na szersze pole. Mamy się czym chwalić i nie mamy kompleksów, jako że kompozytorzy polscy stanowią czołówkę najwybitniejszych kompozytorów świata (Chopin, Szymanowski, Wieniawski, Paderewski, Młynarski i wielu, wielu innych - olbrzymia światowa skarbnica muzyki);
• daje szansę zupełnie nowej promocji, również dla młodzieży polonijnej, która ze względu na swoje pochodzenie ma przecież naturalną zdolność do interpretacji muzyki polskiej, co w przypadku konkursu jest niezwykle cenne;
• konkurs może okazać się nieocenionym narzędziem, zarówno dla nauczycieli, jak i uczniów, do sprawdzianu umiejętności muzycznych oraz postrzegania innej etnicznie estetyki muzycznej przez wielokulturową młodzież australijską;
• konkurs może budować nowe, ciekawe relacje pomiędzy uczestnikami w trakcie rywalizacji, dając możliwość wymiany poglądów, czy nawet zawierania szerszych znajomości w świecie muzycznym;
• zwycięstwo w Konkursie ma być nobilitacją, a nie jedynie uznaniem uczestnictwa bez żadnych dalszych konsekwencji. Rolą Konkursu jest nie tylko wyłonienie zwycięzców, ale też ich dalsza promocja;
• Konkurs w "dobrej oprawie" jest magnesem dla talentów, a często kuźnią talentów. Uczestnictwo w konkursach daje młodzieży znakomity start do funkcjonowania w świecie muzycznym, który jest pełen rywalizacji;
• ograniczanie Konkursu ze względu na pochodzenie uczestników, łamie podstawową zasadę możliwości równorzędnej rywalizacji;
• współzawodnictwo wpisane jest w proces edukacji, zaś dla zniwelowania różnic wprowadza się większy podział w kategoriach wiekowych do czego nasz Konkurs dąży;
• Konkurs nastawiony jest na promocję wyłącznie polskich kompozytorów w Australii i daje nam niezwykłe możliwości w kreowaniu wizerunku zarówno Polski - jako kraju, Polaków - jako narodu i Polonii – jako polskiej diaspory w świecie.
• Konkurs w tej postaci może być naprawdę bezcenny w promocji naszych polonijnych talentów;
• Konkurs jest rozwojowy, w pierwszej edycji ponad 20 uczestników, w kolejnych to będzie wielokrotność, większy budżet, lepsza promocja, kiedyś może nawet stypendia i koncerty w Polsce. Konkurs Muzyczny im. Ewy Malewicz w starych strukturach nigdy się nawet do tego nie zbliży. Może w przyszłości doczekamy i polonijnych laureatów;
• o naszym konkursie się rozmawia, aktywna strona na Facebooku (wyniki konkursu i komentarze udostępniane są na polskich stronach, a „post” zapowiadający Konkurs zebrał ponad 4800 odbiorców! Do tego dochodzi wymiana spostrzeżeń wśród nauczycieli, podziękowania rodziców dzieci za świetny konkurs. Mieliśmy bardzo mądre Jury;
• finał Konkursu jako część Dnia Muzyki Polskiej. Trudno wyobrazić sobie jeszcze lepszą formę reklamy dla święta muzyki polskiej (1. października). Szacujemy, że we wszystkich trzech częściach nasza publiczność liczyła około 600 osób. Znakomicie wypadł koncert muzyki Krzysztofa Komedy i recital Alana Kogosowskiego, które również miały swoich wiernych odbiorców.
Luise Turnbull, laureatka starszej grupy |
Konrad Olszewski akompaniuje P. Hill |
Uwagi końcowe.
Funduszem im. Ewy Malewicz zarządza prezydium Rady Naczelnej Polonii Australijskiej (RNPA), która od marca 2019 roku jest również wieczystym opiekunem grobu ś. p. Ewy Malewicz i w br. pokryła koszt jego odnowienia. Regulamin Konkursu nie jest prawnie zarejestrowany. Prezydium RNPA ma prawo go modyfikować. RNPA, jak też jej prezydium, czyni wszystko, aby pamięć o ś. P. Ewie Malewicz przetrwała jak najdłużej. Temu celowi służy m.in. Konkurs Muzyczny im. Ewy Malewicz.
Przy okazji chciałabym podzielić się informacją o kosztach zorganizowania Dnia Muzyki Polskiej, które wyniosły łącznie $15520, a złożyły się na to: wynajęcie Deakin Edge (Federation Square) wraz z obsługą techniczną, założenie i obsługa witryny internetowej, reklama, promocja i marketing, projekt i druk plakatów, ulotek, dyplomów, statuetki dla nagrodzonych, koszty biurowe i inne.
Z Funduszu im. Ewy Malewicz wydano $2800, które w całości przeznaczono na nagrody pieniężne dla laureatów Konkursu Muzycznego im. Ewy Malewicz. Suma ta stanowi 18% wszystkich wydatków związanych z organizacją Dnia Muzyki Polskiej.
Dodam, że przy organizacji i obsłudze Konkursu pomagało bezpłatnie kilkanaście osób, które często spędzały wiele godzin pracy - notabene wyłącznie dlatego, że Konkurs miał otwarty charakter.
Składam serdeczne podziȩkowania:
• wszystkim młodym muzykom, którzy wziȩli udział w Konkursie,
• patronowi - JE Ambasadorowi RP w Australii p. Michałowi Kołodziejskiemu, który wspieral nas w przygotowaniach oraz Konsul Generalnej RP dr Monice Kończyk uczestniczącej w tym wydarzeniu,
• organizatorom i jednocześnie sponsorom, którzy znakomicie wywiązali siȩ z powierzonego im zadania - Towarzystwu Kultury Polskiej w Wiktorii, na czele z prezesem Stefanią Chmiel, dyrektorem arystycznym Grzegorzem Machnackim, ks. Wiesławem Słowikiem SJ i Joanną Merwart, która była w podwójnej roli – organizatora i jednocześnie reprezentowała Prezydium RNPA;
• Federacji Polskich Organizacji w Wiktorii z prezesem Marianem Pawlikiem na czele;
• Klarze Rawdanowicz za profesjonalne prowadzenie Dnia Muzyki Polskiej w Deakin Edge;
• Jury Konkursu: Stanisławowi Deji, Adamowi Piechocińskiemu i Benowi James oraz Konradowi Olszewskiemu, który akompaniował muzykom;
• Zespołowi Polonez, prowadzonemu przez Barbarȩ Czech, który zatańczył dla publiczności w Deakin Edge;
• artystom: Alanowi Kogosowskiemu, Stanisławie Dei i Adamowi Piechocińskiemu;
• organizacji Polish Film Festiwal i zespołowi „Adam Simmons ‘Creative Music Ensemble’ with a feature pianist Tony Gould” za koncert jazzowy „W hołdzie Krzysztofowi Komedzie”.
• sponsorom i partnerom, w tym Polskiemu Towarzystwu Muzycznemu, Klubowi Polskiemu „Syrena”, organizacji Friends of Chopin, p. Marii Życińskiej i Grupie Adwentystów oraz wszystkim wolontariuszom.
• mediom polonijnym - Bumerang Polski, ‘Express.Australian - Polish Magazine’, Radio SBS, Puls Polonii oraz Tygodnik Polski.
Tańczy Zespół "Polonez" |
W przeszłości Konkurs Muzyczny im. Ewy Malewicz nie miał nigdy takiego medialnego zainteresowania jak w tym roku.
Cieszy nas, że profesjonalne i aktywne środowisko muzyczne w Melbourne spontanicznie poparło to wydarzenie.
Małgorzata Kwiatkowska
Prezes Rady Naczelnej Polonii Australijskiej
Powyższy tekst opracowałam w porozumieniu z Towarzystwem Kultury Polskiej w Wiktorii.
|
