| Kościół i Bank of England przeprosili za swoje historyczne powiązania z niewolnictwem poprzez wysoko postawione postacie w instytucjach w XIX wieku.
W przełomowym posunięciu bank centralny po raz pierwszy potwierdził swoją rolę w porwaniu i transporcie tysięcy ludzi, ubolewa nad „niedopuszczalną częścią angielskiej historii” i powiedział, że usunie wizerunki gubernatorów i dyrektorów zaangażowanych w „niewybaczalny” handel.
W obliczu rosnącej presji na brytyjskie instytucje, Bank powiedział, że dokonuje przeglądu dzieł sztuki w swojej siedzibie w Londynie. Ten ruch nastąpił, gdy kilka największych brytyjskich firm wydało przeprosiny i obiecało wynagrodzenie po tym, jak ich historyczne powiązania z niewolnictwem zostały ujawnione.
Kościół Anglii przeprosił także za historyczne powiązania z niewolnictwem przez wikariuszy i biskupów, którzy skorzystali z barbarzyńskiej praktyki. Kościół powiedział, że „źródłem wstydu” duchowni, kościoły i biskupi mogli skorzystać z planu kompensacyjnego, który wypłacał właścicielom plantacji, kiedy niewolnictwo zostało zniesione.
Baza danych University College London ujawniła, że prawie 100 duchownych Kościoła anglikańskiego skorzystało z niewolnictwa, podczas gdy sześciu gubernatorów i czterech dyrektorów banku zgłoszono jako beneficjentów lub osób ubiegających się o odszkodowanie, donosi The Telegraph.
Jak wynika z badań bazy danych, duchowni kościelni brali udział w roszczeniach, które odpowiadałyby dzisiejszym pieniądzom w wysokości 46 milionów funtów, przy budowie 32 kościołów powiązanych z osobami roszczącymi.
Te kościoły to m.in. Święta Trójca Barnstaple’a, która została zbudowana kosztem prawie 10.000 funtów, opłacona prawie w całości przez Rev. James Scott'a, zgodnie z British History Online. Scott był głównym beneficjentem wypłat wartych ponad 100 000 funtów dzisiejszych pieniędzy za plantacje swojego ojca na Jamajce.
W przełomowym posunięciu bank centralny po raz pierwszy potwierdził swoją rolę w porwaniu i transporcie tysięcy ludzi, ubolewa nad „niedopuszczalną częścią angielskiej historii” i powiedział, że usunie wizerunki gubernatorów i dyrektorów banku zaangażowanych w „niewybaczalny” handel.
Barclays , RBS, HSBC i Lloyds są jednymi z największych brytyjskich pożyczkodawców, których zachęca się do udziału w projektach, które pomagają losom mniejszości, których przodkowie zostali zniewoleni.
Wielebny Henry Philpotts, były biskup Exeter, został mianowany wykonawcą trzech roszczeń dotyczących trzech jamajskich plantacji o wartości ponad 1,5 miliona funtów na dzisiejsze pieniądze – choć naukowcy powiedzieli, że nie ma dowodów na to, że biskup Philpotts osobiście posiadał niewolników. Gotówkę wypłacono poszczególnym członkom duchowieństwa, a nie samemu Kościołowi, który prowadził kampanię na rzecz zniesienia niewolnictwa na początku XIX wieku. Przeprosił również za przypadki historyczne w 2006 r.
Rzecznik Kościoła Anglii powiedział: „Nie znamy tych danych, ale niewolnictwo i wyzysk nie mają miejsca w społeczeństwie. Uznajemy wiodącą rolę duchowieństwa i czynnych członków Kościoła anglikańskiego w zapewnieniu zniesienia niewolnictwa, jednak źródłem wstydu jest to, że inni członkowie Kościoła czynnie czynili niewolnictwo i czerpali z niego korzyści ”.
Przeszłość City of London znalazła się pod mikroskopem po protestach Black Lives Matter, które wywołały debatę na temat tego, jak Wielka Brytania powinna uznać swoją przeszłość handlu niewolnikami. Wielu dyrektorów i gubernatorów zaangażowanych po utworzeniu Banku w 1694 r. Zarobiło fortunę na handlu niewolnikami. Oprócz finansowania tzw. Poszukiwaczy przygód, którzy brali udział w brutalnej eksploatacji ludzi, bank finansował wojny brytyjskie w XVIII wieku w celu ochrony kolonii niewolników.
Na pewnym etapie Sir Humphry Morice, gubernator banku w latach 1727–1729, posiadał więcej statków niewolniczych niż ktokolwiek inny w kraju. Bank of England powiedział wczoraj: „Handel niewolnikami w XVIII i XIX wieku był niedopuszczalną częścią angielskiej historii. Jako instytucja Bank of England sam nigdy nie był bezpośrednio zaangażowany w handel niewolnikami, ale zdaje sobie sprawę z pewnych niewybaczalnych powiązań z udziałem byłych prezesów i dyrektorów i przeprasza [za nich]”.
Gigant ubezpieczeniowy Lloyd’s z Londynu i grupa pubowa Greene King powiedziały wczoraj, że zapewnią znaczne wsparcie finansowe dla organizacji charytatywnych czarnych i mniejszości etnicznych.Benjamin Greene, który założył sieć pubów w 1799 roku, był wiodącym zwolennikiem niewolnictwa i zarządzał kilkoma plantacjami cukru w Indiach Zachodnich.
Royal Bank of Scotland powołał wewnętrzną grupę zadaniową zajmującą się nierównościami rasowymi w obliczu rosnącej presji na wielki biznes, aby skonfrontować historyczne powiązania z handlem niewolnikami. W oświadczeniu RBS twierdzi, że ostatnie 15 lat spędził na analizie własnej historii, która sięga około 300 lat wstecz. Gigant bankowy powiedział, że miał „obowiązek” zająć się „ważnymi i bolesnymi” elementami swojej przeszłości.
W dzisiejszym oświadczeniu bank, który twierdzi, że otworzył swoje archiwa dla historyków, powiedział, że powołuje grupę zadaniową do walki z nierównościami rasowymi, mówiąc: „Mamy silną sieć wielokulturową w całym banku i niedawno utworzyliśmy grupę zadaniowa kierowana przez naszych kolegów z BAME, która zbada, co więcej możemy zrobić jako bank, a to obejmie także wkład w grupy BAME ”. Barclays, HSBC i Lloyds należą również do największych brytyjskich pożyczkodawców, których zachęca się do przyczynienia się do przyczyn BAME.
Korporacje pod presją: firmy z historycznymi powiązaniami z niewolnictwem
Barclays: Połączył się z Bankiem Kolonialnym, którego szefami byli ludzie, którzy skorzystali z odszkodowania za zniesienie niewolnictwa.
RBS: Zaabsorbował mniejsze banki, których szefowie byli uwikłani w handel niewolnikami, takie jak Smith, Payne i Smith bank, który zniewolił ludzi na jamajskich roślinach.
Lloyds Bank: Połączył się z bankiem London and Brazil Bank, którego prezesem był kiedyś John White Carter, który otrzymał rekompensatę za nieruchomości na Jamajce.
HSBC: Bankiem, który później został przejęty przez HSBC, zarządzał powiernik ogromnego roszczenia odszkodowawczego, George Pollard.
Lloyd’s of London: Członek założyciel Simon Fraser posiadał majątki zniewolonych ludzi na Dominice i Tobago, które otrzymały rekompensatę.
Król Greene: Założyciel Benjamin Greene był właścicielem nieruchomości w Monsteratt i St Kitts, a także szaleje przeciwko zniesieniu w swojej gazecie.
Banki uznały bardziej bolesne części ich historii i zobowiązały się do zwalczania rasizmu i niesprawiedliwości. Ale firmy, które są warte miliardy, wzywa się do pójścia dalej i przekazania darowizn finansowych za ich powiązania z niewolnictwem.
Poseł Layla Moran, pretendentka do kierownictwa Liberalnego Demokraty, zareagowała na wezwania banków do wypłaty i powiedziała, że będzie pisała do szefów miast.
Presja na banki, by przekazywać darowizny, została zwiększona po tym, jak globalna firma ubezpieczeniowa Lloyd’s z Londynu i sieć pubów Greene King zobowiązały się do wniesienia wkładu po ujawnieniu ich założycieli jako właścicieli niewolników.
Ponieważ protestujący z Black Lives Matter zburzyli pomnik handlarza niewolników z Bristolu Edwarda Colstona na początku tego miesiąca, firmy zostały zbadane pod kątem własnych powiązań z handlem niewolnikami w Imperium.
Zauważył, że antyrasizm napadł na bazę danych University College London, która archiwizuje roszczenia odszkodowawcze zgłoszone przez właścicieli niewolników po zniesieniu niewolnictwa w 1833 roku.
Dokumenty pogłębiły powiązania ze znanymi korporacjami, których niektórzy z założycieli zostali nazwani.
Powiedziała Moran, poseł do Oxford West i Abingdon Telegraf: „Nikt nie może zmienić przeszłości – ale te firmy mogą teraz przyspieszyć i pomóc w budowaniu lepszej, bardziej integracyjnej przyszłości”.
RBS wchłonął mniejsze banki, których szefowie byli uwikłani w handel niewolnikami, co odzwierciedla badania własne banku dotyczące jego historii w 2009 roku.
Pożyczkodawca właścicieli niewolników Smitha, banku Payne & Smith był właścicielem nieruchomości na Jamajce w latach 1789–1798 i zniewolił ludzi na roślinach na Jamajce, a także występował jako hipoteka na nieruchomości w Gujanie Brytyjskiej.
Bank podał, że powołał grupę zadaniową, która ma robić więcej w celu rozwiązania problemu niewolnictwa, opierając się na dotychczasowych wysiłkach, by zastanowić się nad swoją przeszłością.
W dzisiejszym oświadczeniu bank powiedział: „Jako organizacja o ponad 300-letniej historii, te ważne i bolesne problemy mają swoje miejsce w naszej historii.
„Uznajemy naszą odpowiedzialność za zaangażowanie się w to.
„W ciągu ostatnich 15 lat Grupa RBS zdawała sobie sprawę z tych problemów i bardzo dokładnie i dokładnie analizowała swoje wcześniejsze powiązania z niewolnictwem, wykorzystując zarówno własne archiwa, jak i rosnącą liczbę materiałów badawczych dostępnych na zewnątrz, aby zrozumieć i udokumentować powiązania.
„Black Lives Matter ma ogromny wpływ na nas jako organizację, a koledzy z całego banku prowadzą szczerą i otwartą dyskusję na temat wyzwań, przed którymi stoi społeczność BAME i jak możemy się lepiej rozwijać jako firma. „Wspieranie potencjału pracowników i klientów BAME jest dla nas priorytetem, ale wiemy również, że zbyt często istnieją dodatkowe bariery napotykane przez osoby ze środowisk BAME. Wiemy, że mamy znaczącą rolę do odegrania w walce z tymi nierównościami.
„Mamy silną wielokulturową sieć w całym banku i niedawno powołaliśmy grupę zadaniową pod kierownictwem naszych kolegów z BAME, która zbada, co więcej możemy zrobić jako bank, a to obejmuje także wkład w grupy BAME”.
Grupa Lloyds Banking została zbadana pod kątem jej powiązań z bankiem London and Brazil Bank, z którym połączyła się w 1923 roku.
Prezesem banku London and Brazil Bank był John White Cater, którego rekordy UCL otrzymały rekompensatę za nieruchomości na Jamajce, w tym osiedle Waszyngton i Hibernia, w którym zniewolono 57 osób.
Bank powiedział, że wiele się zmieniło w jego 300-letniej historii i twierdził, że „przeciwstawia się rasizmowi, niewolnictwu i dyskryminacji we wszystkich jego postaciach”.
Rzecznik powiedział: „Jak każda instytucja, która jest tak przeplatana historią naszego kraju, musimy uznać i wyciągnąć wnioski z naszej przeszłości. Dzisiaj staramy się stworzyć w pełni integracyjne środowisko dla wszystkich naszych współpracowników, klientów i społeczności, takie, które jest naprawdę reprezentatywne dla współczesnej Wielkiej Brytanii ”.
Barclays połączył się w 1912 r. Z Kolonialnym Bankiem, którego kierownictwo zostało wymienione przez UCL jako wnioskodawcy lub beneficjenci. Bank powiedział, że teraz dąży do promowania „kultury integracji, równości i różnorodności” dla klientów i pracowników.
HSBC śledzi swoje powiązania za pośrednictwem George’a Pollarda, który zarządzał londyńskim bankiem akcyjnym, który później połączył się z Midland Bank, a następnie HSBC.
Pollard był powiernikiem roszczenia o odszkodowanie za posiadłość w Nevis. HSBC odrzucił prośbę MailOnline o komentarz.
Greene King został założony w 1799 roku przez Benjamina Greene’a – jednego z 47 000 ludzi, którzy skorzystali z polityki rekompensowania właścicielom niewolników, gdy Wielka Brytania zniosła niewolnictwo w 1833 roku.
Założyciel Greene King, Benjamin Greene skorzystał z polityki rekompensowania właścicielom niewolników, kiedy Wielka Brytania zniosła niewolnictwo w 1833 roku. Simon Fraser, członek-założyciel londyńskiego Lloyda, również skorzystał. Pokój abonamentowy Lloyda (po prawej) jest widoczny na rycinie w 1809 roku.
Benjamin Greene: XIX-wieczny piwowar, który miał 231 niewolników. Greene King śledzi swoje powiązania z niewolnictwem ze swoim założycielem, Benjaminem Greene, który nagrał program, który odbył się co najmniej 231 na wyspach karaibskich. Urodzony w 1780 roku w Northamptonshire, Greene przeniósł się do Bury St Edmonds, Suffolk, gdzie w 1806 roku założył coś, co stanie się największym browarem w Wielkiej Brytanii. Po śmierci odziedziczył plantacje w Indiach Zachodnich od Sir Patricka Blake’a, 2. Baroneta. W 1828 r. Kupił Bury and Suffolk Herald, w czasie gdy debatowano nad kampanią zniesienia niewolnictwa. W swojej roli jako właściciela gazety Greene wykorzystywał strony z arkusza kalkulacyjnego, by zaciekle sprzeciwić się zniesieniu. Według jego biografii z Oksfordu prowadził kampanię z „ogromną energią, aby reprezentować interesy właścicieli niewolników z Zachodnich Indii w krytycznym momencie ich spraw”.
Jego sprzeciw wobec zniesienia sprawił, że stał się postacią kontrowersji w Suffolk, a w 1837 r. przeprowadził się do Londynu, gdzie wraz z synem na Russell Square założył Benjamina Greene & Son – kupców statków z Indii Zachodnich.
Pomimo protestów Greene’a, parlamentarzyści przyjęli ustawę o zniesieniu niewolnictwa w 1833 roku, pod warunkiem, że właściciele niewolników otrzymają rekompensatę za uwolnienie swoich niewolników.
Dane zarchiwizowane przez UCL pokazują, że Greene zażądał nowoczesnego ekwiwalentu 500 000 funtów dla 231 niewolników w Indiach Zachodnich.Formularze roszczenia pokazują, że Greene otrzymał:23 stycznia 1836 r. – 2672 funtów za 156 niewolników na St Kitts----27 lutego 1836 r. – 1 262 funtów za 69 niewolników na St Kitts ----
29 lutego 1836 – 98 £ dla sześciu niewolników na Monsterrat.
Otrzymał równowartość 500 000 funtów w dzisiejszych pieniądzach, po tym jak zrezygnował z roszczenia do trzech plantacji Indii Zachodnich.
Baza danych UCL ujawniła również, że członek-założyciel londyńskiego Lloyda, Simon Fraser, zrezygnował z nieruchomości na Dominice za równowartość 400 000 funtów w dzisiejszej walucie.Rzecznik przeprosił za rolę, jaką firma odgrywała na rynku Lloyda w XVIII i XIX wieku handlu niewolnikami, dodając, że był to „przerażający i haniebny okres angielskiej historii, a także naszej własnej”.
Zobowiązali się do udzielenia wsparcia finansowego „organizacjom charytatywnym i organizacjom promującym możliwości i integrację grup etnicznych Czarnych i Mniejszości”.Lloyd dodał, że dokonają przeglądu „artefaktów organizacyjnych”, aby upewnić się, że są „wyraźnie rasistowskie”.
Prezes Greene King, Nick Mackenzie, powiedział, że firma zaktualizuje swoją stronę internetową – nie wspominając o historycznych powiązaniach z niewolnictwem – i przeprosił za rolę firmy w złej i nieludzkiej praktyce. Powiedział: „Jest niewybaczalne, że jeden z naszych założycieli czerpał korzyści z niewolnictwa i opowiadał się przeciwko jego zniesieniu w XIX wieku. „Nie znamy wszystkich odpowiedzi, dlatego poświęcamy czas na słuchanie i uczenie się od wszystkich głosów, w tym członków naszego zespołu i partnerów charytatywnych, ponieważ wzmacniamy naszą różnorodność i działania integracyjne”.
Pan Mackenzie powiedział, że Greene King dokonałby „znacznej inwestycji na rzecz społeczności etnicznej Czarnej, Azji i mniejszości etnicznych oraz wspierania naszej różnorodności rasowej w tym biznesie, ponieważ zwiększamy naszą koncentrację na ukierunkowanej pracy w tym obszarze”.
Historyk piwa Martyn Cornell powiedział MailOnline: „Fakty o Benjaminie Greene i niewolnictwie są własnością publiczną od 37 lat, odkąd dobrze zbadana historia Greene Kinga została opublikowana przez profesora Richarda Wilsona z University of East Anglia. „Więc Greene King miał na to prawie cztery dekady. Ale dobrze jest widzieć firmy, które w końcu stają w obliczu mrocznych aspektów swojej przeszłości, zamiast ignorować te niesmaczne fakty, i dobrze, że firmy chcą zrobić coś, by nadrobić to, co teraz uznajemy za zbrodnie naszych przodków.
Objawienia pojawiają się po tym, jak szef ONZ ds. Praw człowieka wezwał kraje do skonfrontowania się z dziedzictwem niewolnictwa i kolonializmu oraz do naprawienia „stuleci przemocy i dyskryminacji” poprzez zadośćuczynienie.
Odnosząc się do pilnej debaty na temat rasizmu i brutalności policji podczas Rady Praw Człowieka ONZ w Genewie, Michelle Bachelet wezwała kraje do zbadania ich przeszłości i do lepszego zrozumienia zakresu ciągłej „dyskryminacji systemowej”. Wskazała na „nieuzasadnioną brutalność” podczas zabójstwa George’a Floyda, 46, który zmarł w Minneapolis 25 maja po tym, jak policjant klęczał mu na szyi przez prawie dziewięć minut.
Greene King został założony w 1799 roku przez Benjamina Greene’a, który był jednym z 47 000 ludzi, którzy skorzystali z polityki rekompensowania właścicielom niewolników, gdy Wielka Brytania zniosła niewolnictwo w 1833 roku.
Członek założyciela Lloyda, którego majątek [na] Dominiki posiadał 162 niewolników
Rynek ubezpieczeniowy w Lloyds of London wykazuje swoje powiązania z niewolnictwem u jednego z 79 subskrybentów założyciela, Simona Frasera. Urodzony w 1727 r. Fraser był kupcem w Londynie i posiadał majątki na Dominice i Tobago.
Podczas zniesienia niewolnictwa majątki te otrzymały prawie 400 000 funtów dzisiejszych pieniędzy. W bazie danych dotyczących niewolnictwa UCL Fraser jest właścicielem posiadłości Castle Bruce na Dominice od 1773 roku.
Fraser zmarł w 1810 r., Kiedy majątek przeszedł na kolejnych właścicieli, którzy 23 stycznia 1836 r. Otrzymali 3317 funtów za 162 niewolników.Fraser jest również wymieniony jako współwłaściciel majątku Sion Hill na Tobago.
I jest powiązany z inną posiadłością w Gujanie Brytyjskiej.
Archiwa wymieniają również Frasera jako dyrektora East India Company, która wysyłała zniewolonych Afrykanów na całym świecie.
Ten symbol „rasizmu systemowego … stał się symbolem nadmiernego użycia nieproporcjonalnej siły przez organy ścigania, przeciwko ludziom pochodzenia afrykańskiego, przeciwko ludziom koloru, a także ludności tubylczej oraz mniejszościom rasowym i etnicznym w wielu krajach na całym świecie, ‘ powiedziała.
„Za dzisiejszą przemocą na tle rasowym, rasizmem systemowym i dyskryminującą polityką stoi brak uznania i skonfrontowania spuścizny handlu niewolnikami i kolonializmu” – powiedziała.
Podkreśliła potrzebę „naprawienia stuleci przemocy i dyskryminacji, w tym poprzez formalne przeprosiny, procesy mówienia prawdy i zadośćuczynienia w różnych formach”.
Wczorajsza pilna debata Rady została zwołana w odpowiedzi na zabójstwo Floyda. Jego śmierć została złapana na amatorskim wideo, co wywołało światowe żądania walki z rasizmem systemowym w USA i na całym świecie.Kraje afrykańskie wzywają Radę do zwrócenia się do Bacheleta i innych ekspertów ONZ o zbadanie rasizmu i brutalności politycznej w USA, ale potencjalne poparcie dla ich projektu rezolucji jest niejasne.
Zwolennicy reparacji za niewolnictwo twierdzą, że potomkowie niewolników powinni otrzymać rekompensatę finansową za wcześniejsze niesprawiedliwości i ciągłe nierówności, chociaż ta koncepcja pozostaje jedynie hipotetyczna.
Najwyraźniejsze żądania reparacji zostały zgłoszone w USA i Wielkiej Brytanii.
Czym są zadośćuczynienia za niewolników i kto je popiera?
Zwolennicy reparacji za niewolnictwo twierdzą, że potomkowie niewolników powinni otrzymać rekompensatę finansową za wcześniejsze niesprawiedliwości i ciągłe nierówności.
Pomysł pozostaje jedynie hipotetyczny, a w USA i Wielkiej Brytanii wysunięto największe żądania naprawcze. Żądania reparacji są w dużej mierze w imieniu Afrykanów, którzy zostali zniewoleni i handlowani do obu Ameryk i Indii Zachodnich podczas transatlantyckiego handlu niewolnikami.
Afroamerykański prawnik i działacz Randall Robinson stwierdził w 1999 r., Że amerykańska historia zamieszek na tle rasowym, linczu i dyskryminacji instytucjonalnej „spowodowała straty w wysokości 1,4 bln USD dla Afroamerykanów”. W Stanach Zjednoczonych zaproponowano tylko jeden duży projekt ustawy domagający się odszkodowań za niewolnictwo. Były przedstawiciel Demokratów, John Conyers Jr., bezskutecznie proponował „Ustawę o badaniu propozycji odszkodowań dla Afroamerykanów” co roku od 1989 r. Do rezygnacji w 2017 r. Jego projekt zaleca utworzenie specjalnej komisji w celu zbadania „wpływu niewolnictwa na życie społeczne, polityczne i gospodarcze naszego narodu”.
W 2019 r. Sondaż Centrum Badań Spraw Publicznych AP-NORC stwierdził, że 29% Amerykanów twierdzi, że rząd powinien zapłacić odszkodowania pieniężne, a opinie osób z różnych grup etnicznych były podzielone. Zaledwie 15 procent białych uczestników poparło pomysł rządu USA płacenia odszkodowań potomkom zniewolonych Czarnych. Tymczasem 75 procent czarnych uczestników opowiedziało się za tym pomysłem, a 44 procent Latynosów poparło ten pomysł.
W Wielkiej Brytanii ustawa o odszkodowaniach dla niewolników z 1837 r. Przewidywała znaczne pieniądze wypłacane przez rząd byłym właścicielom niewolników, ale nic nowym ludziom.
W 2004 r. Rząd brytyjski odrzucił żądanie koalicji ruchu Rastafari i Berber Moors, aby zapłacić 72,5 miliarda funtów za przesiedlenie 500 000 jamajskich Rastafarian w Afryce. Rząd Wielkiej Brytanii uzasadnił swoją decyzję stwierdzeniem, że nie można pociągnąć do odpowiedzialności za krzywdy w minionych stuleciach.
W 2006 roku ówczesny premier Tony Blair przeprosił za rolę Wielkiej Brytanii w handlu niewolnictwem w Afryce, ale obrońcy praw afrykańskich potępili ją jako „pustą retorykę”.
W 2007 r. Ówczesny burmistrz Londynu Ken Livingstone zwrócił uwagę na dzielnicę finansową miasta, przepraszając za rolę Londynu w handlu niewolnikami, mówiąc: „Można tam spojrzeć, by zobaczyć instytucje, które nadal korzystają z bogactwa, które stworzyły z niewoli ”.
www.polishnews.co.uk/church-and-bank-of-england-przeprasza-za-historyczne-powiazania-z-handlem-niewolnikami/
Artykuł opracowany na podstawie oryginalnego artykułu po angielsku:
www.dailymail.co.uk/news/article-8438159/Church-Bank-England-apologise-historic-links-slave-trade.html?ns_mchannel=rss&ns_campaign=1490&ito=1490
Redakcja Pulsu Polonii: Ponieważ powyższy artykuł z racji niezdarnego i w pospiechu dokonanego tłumaczenia powoduje wiele niejasności i znaków zapytania, proponujemy lekturę oryginalnego artykułu w języku angielskim, oto link:
Daily Mail z 19 czerwca 2020 | 
