Wiosną 1939 Karol Wojtyła napisał o matce wiersz, który został później włączony do tomu "Renesansowy psałterz".
Daj wieczne odpoczywanie - me usta szeptały bezsiłą:
Nad Twoją białą mogiłą, o, Matko - zgasłe Kochanie
o, jak to dawno już było - jak się dziś zdaje malutkiem.
Nad Twoją białą mogiłą klęknąłem ze swoim smutkiem
jakby w górę coś wznosiło, jakby krzepiło nadzieję.
Nad Twoją białą mogiłą cisza jasna promienieje,
spokój krąży z dziwną siłą, z siłą jak śmierć - niepojętą.
Nad Twoją białą mogiłą, od lat tylu już zamkniętą,
o, ileż lat to już było bez Ciebie - duchu skrzydlaty.
Nad Twoją białą mogiłą białe kwitną życia kwiaty -
Również i JPII mógł zginąć w aborcji - fronda.pl | 
