| Umarła jabłoń przeszłego roku.
Kiedy nową zasadzam,
kamień spod korzenia
brajlem przypomina mi
Dwa Święte Przykazania:
Pierwsze, miłuj (żeby nie krzywdzić);
i Ostatnie, nie zabijaj (gdy nie musisz).
I każdy strzępek liścia,
i skapująca z niego rosy kropla.
Nie rachuję grzechów,
bo to chrzest dopiero.
Bryza objawia świętość wody,
a dzwoniec rozpoczyna Podniesienie.
Po lewej stronie krzewu,
na skrzyżowanych gałązkach,
biją trzy malutkie serca.
A róża
czerwienią zabrała
pół ołtarza.
Credo:
Wierzę w Naturę Wszechmogącą –
Boga Jedynego,
Stworzyciela Nieba i Ziemi,
wszystkich rzeczy widzialnych
i niewidzialnych.
Amen.
Szorstkość kamienia:
zachwyt cierpieniem,
lśnienie śmierci,
czerń znaku wątpienia.
Taka Msza.
2021
| 
