Szanowny Panie Krzysztofie! Jestem muzykiem, pracuje jako pianistka w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie. 7 lipca przylatuje do Sydney z dwojka moich podopiecznych: Paulina i Kuba (Kuba jest moim 26 letnim synem, Paulina jest jego szkolna kolezanka). Sa to mlodzi ludzie niepelnosprawni intelektualnie i autystyczni - oboje sa absolwentami Spolecznej Szkoly, ktora zrobilam od "0" w Warszawie w r 1990 z mysla o moim synu (Szkola nazywa sie "Dac Szanse") a obecnie sa podopiecznymi Fundacji "Synapsis", ktora w Warszawie zajmuje sie doroslymi osobami z autyzmem.

Paulina i Kuba sa bardzo utalentowani muzycznie, oboje spiewaja solo i w duecie(maja bardzo bogaty repertuar - spiewaja arie i duety operowe, musicalowe i piosenki) pracujemy razem od okolo 5 lat, jestem ich opiekunem wokalnym, ustalam ich repertuar a takze akompaniuje im na fortepianie. W ubieglym roku w lutym bylismy z koncertem w Hiszpanii, gdzie Paulina i Kuba wystapili na zaproszenie The Foreign Residents Association of Andalucia, rok wczesniej wystapili na Europejskiej Konferencji w Austrii.

Do Sydney przylatujemy na ¦wiatowe Dni Mlodziezy. Paulina i Kuba zostali zaproszeni do udzialu w Festiwalu Mlodych. Wystepujemy z koncertem 17.07 w Vocations Expo Center - na ta okolicznosc przygotowalismy specjalny program zawierajacy muzyke chrzescijanska. Serdecznie zapraszamy na koncert - martwilam sie, ze przyjezdzamy tydzien wczesniej i ze nie bedziemy miec gdzie cwiczyc, ale dzieki uprzejmosci Pana Konsula bedziemy mogli przez ten tydzien skorzystac z fortepianu w Konsulacie w Sydney.

Panie Krzysztofie, zawracam Panu glowe, poniewaz szukam kontaktu z P.Grazyna i Andrzejem Strzeleckim. Moze PP. Strzeleccy mieliby jakis pomysl na zorganizowanie koncertu dla Polonii - bylibysmy bardzo szczesliwi. Chcialam jeszcze Pana zapytac o jedna rzecz: sadze,ze Pan moze to wiedziec: szukam kontaktu z jakas fundacja, stowarzyszeniem lub inna instytucja, ktora zajmuje sie doroslymi osobami z autyzmem. Bardzo interesuje mnie to, w jaki sposob prowadzone sa mlode osoby uposledzone intelektualnie i autystyczne, czy maja szanse na zycie "pelnia zycia" a nie tylko na wegetacje na obrzezach zycia innych ludzi, czy maja szanse na prace zawodowa, oczywiscie w granicach swoich mozliwosci?

Przepraszam, ze Pana byc moze zanudzam swoimi problemami ale nie wiem czy kiedykolwiek bede mogla jeszcze byc w Australii a slyszalam ze jest to kraj, ktory jako chyba jedyny na swiecie potrafil zorganizowac tak zycie osobom niepelnosprawnym, ze zyja one jak w raju. Pozdrawiam serdecznie, mam nadzieje, ze bywa Pan w Polsce i ze bede mogla w drodze rewanzu zaprosic Pana kiedys do mojego teatru w Warszawie.

Przesylam uklony,
Malgorzata Piszek