| Druga po Bogu
Na Placu Świętego Piotra
zabiły żałośnie dzwony
ich echo niesie po ziemi
żałobne dźwięków tony
A w watykańskim ogrodzie
płacze cień górskiej sosny
ta co zginęła z tęsknoty
nie doczekawszy wiosny
Słaba nie wytrzymała
brakło jej Jego siły
co lata pontyfikatu
drogę czynem znaczyły
Wspomnieniem ziemi i ludzi
w sercu papieża żyła
ta druga co po Bogu
ojczyzną jego była
Choć nieraz cicha tęsknota
w samotności płakała
ona jak matka Syna
do krzyża przytulała
Krzyża bólu choroby
które znosił w cichości
z pomocą tej co kochała
odpłynął do wieczności
W rocznicę śmierci Jana Pawła II
A stąd do nieba mu bliżej
Stamtąd mu było daleko
a jednak poszedł do Ciebie
mogłeś Go przecież zatrzymać
masz tylu innych u Siebie
On mógł jeszcze być z nami
przyjechać w odwiedziny
my czekaliśmy jak dzieci
na Ojca Polskiej rodziny
Patrz u nas wiosna rozkwita
w ogrodach kwitną żonkile
mógłby nacieszyć swe oko
chociaż przez krótką chwilę
Stokrotkę zerwać na szlaku
popatrzeć ze szczytu góry
ukłonić się przed obrazem
Madonny z Jasnej Góry
Przecież to tu wśród swoich
bliżej mu było do nieba
gdzie z przyjaciółmi rodziną
dzielił się kromką chleba
Regina Sobik | 
