| 8 maja jest obchodzony Światowy Dzień Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Jest to światowa neutralna, niezależna i pozarządowa organizacja zapewniająca ochronę i pomoc humanitarną ofiarom wojen, klęsk żywiołowych i przemocy. Współpracuje z rządami państw pełniąc nadzór nad przestrzeganiem Konwencji Genewskich, poszukując osób oraz prowadząc mediacje w konfliktach zbrojnych. Powstała, aby chronić ludzkie zdrowie i życie. W poszczególnych krajach są tworzone jego stowarzyszenia narodowe mając te same cele co ich pierwowzór.
MCK powstał 29 X 1863r. dzięki szwajcarskiemu filantropowi i finansiście Henry’emu Duant. 24 VI 1859r. pod włoskim miastem Solferino rozegrała się bitwa uważana za najkrwawszą w ówczesnej Europie. Była starciem francusko-austriackim o Mediolan. Duant był świadkiem jej tragicznego bilansu: 40tys. zabitych, rannych i umierających w cierpieniach ludzi i źle zorganizowane służby medyczne nie mogące im pomóc. Wstrząśnięty pozostawił spróbować udzielić im pomocy. Założył prowizoryczny szpital polowy i namawiał kobiety do ulżenia w cierpieniu konającym nie zależnie od ich narodowości.
2 lata później w Genewie opisał przeżycia w książce „Wspomnienie Solferino”. Zaapelował, aby stworzono w wszystkich krajach stowarzyszenia niosące pomoc rannym żołnierzom na polu bitwy. W czasie pokoju przygotowywałyby swych wolontariuszy. Postulował, by ranni oraz ci, którzy się nimi opiekują, byli uznawani za osoby neutralne nawet na polu walki. Stowarzyszenia te miałyby mieć neutralny znak gwarantujący bezpieczeństwo w czasie wykonywania swej misji. Postanowiono, że zostanie nim czerwony krzyż na białym tle. Idee te poparli czterej uznani obywatele Genewy. Powołali też Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym, który następnie przekształcił się w Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.
Inicjatywa spotkała się także z dużym rozgłosem w całej Europie. W październiku 1863r. w Genewie odbyła się konferencja, na której spotkały się osoby popierające pomysł Dunanta z 16 krajów. Przyjęto tam postanowienia określające rolę krajowych Komitetów Pomocy Rannym. Był to początek Ruchu Czerwonego Krzyża.
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża starał się przekonać rządy państw o konieczności zapewnienia pomocy i ochrony rannym żołnierzom i osobom jej udzielającym. W ich wyniku w 1864r. przyjęto traktat międzynarodowy tzw. I Konwencją Genewską o „polepszeniu losu rannych w armiach czynnych”. Znakiem organizacji Jako symbol organizacji został również prawnie uznany czerwony krzyż na białym tle- odwrotność flagi Szwajcarii. Uznano go także za znak ochronny wojskowej służby zdrowia. Był to ukłon w stronę kraju, z którego pochodził twórca idei.
W krajach muzułmańskich czerwony krzyż zastąpił tego samego koloru półksiężyc, który od 1876r. i wojny turecko-rosyjskiej stał się znakiem pomocy humanitarnej w krajach islamskich. Oficjalnie do Konwencji Genewskich został wpisany w 1929r. W ciągu następnych lat powstały nowe stowarzyszenia krajowe wspomnianych służb. W 1919r. powołano Międzynarodową Federację Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Miało to na celu ułatwianie wzajemnych kontaktów i współpracy.
Rozwój Ruchu nastąpił po wydarzeniach II wojny światowej. Stał się najważniejszą światową organizacją świadczącą pomoc i ochronę ofiarom klęsk i konfliktów zbrojnych. Organizacja doprowadziła w 1949r. do podpisania IV tzw. Konwencji Genewskich o ochronie ofiar wojny, a w 1977 przyjęto do nich 2 Protokoły Dodatkowe a 8 grudnia 2005r. przyjęto trzeci.
Obecną nazwę przyjął w 1880r.
Komitet Czerwonego Krzyża i Półksiężyca jest jego najstarszym i naczelnym organem obradującym i kontrolującym pozostałe. Ma trwały mandat prawa międzynarodowego, by pomagać jeńcom, rannym i ofiarom cywilnym konfliktów zbrojnych.
Czerwony Krzyż działa na rzecz rozwijania prawa humanitarnego i stoi na jego straży. Sprawuje pieczę nad przestrzeganiem norm prawnych przyjętych wspólnie przez państwa jako normy zwyczajowe i te w formie umów międzynarodowych. Dotyczą one człowieka, zachowaniu jego godności, zdrowia i życia. Mają zastosowanie na całym świecie w czasie pokoju, podczas wojny oraz w każdych okolicznościach. Zawierają się przede wszystkim w konwencjach genewskich oraz protokołach dodatkowych do konwencji.
Organizacja ta trzykrotnie otrzymała pokojową Nagrodę Nobla.
Polski oddział Czerwonego Krzyża powstał w 1919r. i do 1927 nosił nazwę Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża. Niosło pomoc ofiarom: I wojny światowej, epidemii i szkoliło w zakresie udzielania pierwszej pomocy. W czasie II wojny był jedyną polską organizacją oprócz Rady Głównej Opiekuńczej dopuszczoną do działalności w Generalnym Gubernatorstwie. Zajmował się pomocą jeńcom wojennym, więźniom obozów koncentracyjnych i przesiedleńcom. Dziś PCK prowadzi działalność szkoleniową w zakresie ochrony zdrowia, opiekuje się samotnymi chorymi, propaguje honorowe krwiodawstwo, bierze udział w międzynarodowych akcjach na rzecz ofiar klęsk żywiołowych i wojny.
Anna Hudyka
| 
