| To już 25 lat. W przededniu 25.rocznicy męczeńskiej śmierci Księdza Jerzego Popiełuszki przygotowaliśmy specjalne wydanie naszego pisma poświęconego Jemu i Jego naukom.
Pragniemy przypomnieć niektóre Jego słowa, czy jeszcze one do nas przemawiają? Czy jeszcze coś dla nas znaczą?
Sydnejskie obchody męczeńskiej śmierci - kliknij tutaj.
Posłuchajcie piosenki o księdzu Jerzym Popiełuszce "Był gotowy na wszystko".Śpiewa Marcin Styczeń.
Ksiądz Jerzy Popiełuszko urodził się 23 IX 1947 r. w Okopach (d. woj. białostockie).
W 1965 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. W
1966 r. powołano go do odbycia 2-letniej służby wojskowej w jednostce specjalnej
w Bartoszycach. Święcenia kapłańskie uzyskał z rąk Prymasa ks. Kard.Stefana Wyszyńskiego.
Pracę duszpasterską prowadził początkowo w miejscowościach podwarszawskich
Ząbki i Anin, następnie w Warszawie w kościołach: Dzieciątka Jezus,
św. Anny i św. Stanisława Kostki (od czerwca 1980). Od 1978 r. jest duszpasterzem środowisk medycznych w Warszawie.
Tylko za plewy się nie płaci. Za pszeniczne ziarno
prawdy trzeba czasami zapłacić... Kardynał Stefan Wyszyński
W czasie I i II wizyty Papieża i pogrzebu Prymasa Wyszyńskiego pełnił funkcję szefa służby medycznej. Od
sierpnia 1980 r. związany ze środowiskiem robotniczym. Skierowany przez ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego,
odprawia nabożeństwa dla strajkujących robotników Huty Warszawa. Służył posługą kapłańską podczas
strajków w Akademii Medycznej i WOSP. Odprawiał Mszę św. dla uczestników Zjazdu Delegatów
NSZZ Solidarność Regionu Mazowsze. Pozostał z robotnikami w dniach próby i doświadczeń, służąc im
pomocą duchową i charytatywną.
W lutym 1982 r. ks. Jerzy odprawił w kościele św. Stanisława Kostki na Żoliborzu pierwszą Mszę św. w intencji Ojczyzny, modlił się o pokój w ojczyźnie, za aresztowanych i internowanych oraz ich rodziny . Od kwietnia 1982 r. Msze św. w intencji Ojczyzny odprawiał systematycznie w
ostatnią niedzielę miesiąca. Uprowadzony 19 X 1984 r. w Przesieku k. Torunia a następnie torturowany i bestialsko zamordowany przez wysokich funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Czy Jego słowa jeszcze do nas przemawiają ?
... Powołanie do wolności jest ściśle zrośnięte z naturą każdego człowieka i z dojrzałą świadomością narodową.
Powołanie łączy się dlatego z prawem i obowiązkiem. Łączy się z prawem, dlatego każdy człowiek i
każdy naród ograniczenie wolności musi przeżywać jako ból i niesprawiedliwość. Ograniczenie należnej
człowiekowi wolności prowadzi do protestu, buntu, a nawet wojny. Powołanie do wolności łączy się z obowiązkiem
zrozumienia, że wolność to nie samowola, ale jest to zadanie stojące przed każdym człowiekiem,
wymagające przemyśleń, rozwagi, umiejętności wyboru, decydowania. Rozważając prawdę, że powołanie
do wolności jest prawem każdego człowieka i narodu, wzywamy wszystkich, od których to zależy, do poszanowania
wolności, szczególnie wolności sumienia i przekonań każdego człowieka, do wyjścia naprzeciw
umiłowaniu wolności tak żywo odczuwanemu przez nasz naród... (28 II 1982)
...Ojciec Święty Jan Paweł II w Orędziu na Dzień Pokoju, które było ogłoszone również i w naszej prasie,
stwierdza między innymi: „Władza jest służbą. Władanie to znaczy służenie. Pierwsza miłość władcy to miłość
ku tym, nad którymi władzę sprawuje. Gdyby tak było, gdyby ta wielka prawda chrześcijańska nareszcie
weszła w życie, gdyby władza była moralna, gdyby zasady urzędowania kierowały się etyką chrześcijańską,
jakże inaczej wyglądałoby życie i współżycie, praca i współpraca... (29 VIII 1982)
... Aby pozostać człowiekiem wolnym duchowo, trzeba żyć w prawdzie. Życie w prawdzie, to dawanie
prawdzie świadectwa na zewnątrz, to przyznanie się do niej i upominanie się o nią w każdej sytuacji. Prawda
jest niezmienna. Prawdy nie da się zniszczyć taką czy inną decyzją, taką czy inną ustawą. Na tym polega w
zasadzie nasza niewola, że poddajemy się panowaniu kłamstwa, że go nie demaskujemy i nie protestujemy
przeciw niemu na co dzień. Nie protestujemy, milczymy lub udajemy, że w nie wierzymy. Żyjemy wtedy w
zakłamaniu. Odważne świadczenie prawdy jest drogą prowadzącą bezpośrednio do wolności. Człowiek,
który daje świadectwo prawdzie, jest człowiekiem wolnym nawet w warunkach zewnętrznego zniewolenia,
nawet w obozie czy więzieniu. Gdyby większość Polaków w obecnej sytuacji wkroczyła na drogę prawdy,
gdyby ta większość nie zapomniała, co było dla niej prawdą jeszcze przed niespełna rokiem, stalibyśmy się
narodem wolnym duchowo już teraz. A wolność zewnętrzna czy polityczna musiałaby przyjść prędzej czy
później jako konsekwencja tej wolności ducha i wierności prawdzie.
Zasadniczą sprawą przy wyzwoleniu człowieka i narodu jest przezwyciężenie lęku. Lęk rodzi się przecież z
zagrożenia. Lękamy się, że grozi nam cierpienie, utrata jakiegoś dobra, utrata wolności, zdrowia czy stanowiska.
I wtedy działamy wbrew sumieniu, które jest przecież miernikiem prawdy. Przezwyciężamy lęk, gdy
godzimy się na cierpienie lub utratę czegoś w imię wyższych wartości. Jeżeli prawda będzie dla nas taką
wartością, dla której warto cierpieć, warto ponosić ryzyko, to wtedy przezwyciężamy lęk, który jest bezpośrednią
przyczyną naszego zniewolenia.Chrystus wielokrotnie przypominał swoim uczniom: „Nie bójcie się.
Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a nic więcej uczynić nie mogą..."(Łk 12.4) (31 X 1982)
... Praca jest nieodzownym towarzyszem człowieka. Ma ona służyć człowiekowi, ma człowieka uszlachetniać.
Stąd człowiek nie może być niewolnikiem pracy i w człowieku nie wolno widzieć tylko wartości ekonomicznych.
W życiu osobistym, społecznym czy zawodowym nie można budować tylko na materializmie.
Materia nie może brać góry nad duchową stroną człowieka. Już Stanisław Witkiewicz w 1904 roku zapytywał:
„Co jest siłą narodu? Osiągnięcia materialne czy wielkie ideały?" , i odpowiedział: „Ile razy z życia
narodu giną wielkie idee, wielkie hasła, wskazujące dalekie i olbrzymie cele do osiągnięcia, tyle razy społeczeństwa
rozbijają się na małe grupy działające w obrębie swoich interesów, na drobne związki, dążące do
drobnych celów..." Im bardziej społeczeństwo jest podzielone, tym łatwiej jest nim rządzić, łatwiej nim poniewierać. Dziel i rządź – znamy wszyscy to powiedzenie. Łatwo jest dzielić społeczeństwo, gdyż w życiu
obywateli nie ma właściwych proporcji między materią a tym, co duchowe. Człowiek pracy ma uszlachetniać
materię, ale przez pracę ma również sam się uszlachetniać.
... Spróbujmy się dzisiaj wspólnie zastanowić,
dlaczego praca w naszej Ojczyźnie często nie jest czynnikiem, który ubogaca, uszlachetnia człowieka.
Co jest powodem, że kraj, który potrafił w przeszłości innym narodom przychodzić z pomocą, dzisiaj
musi tonąć w długach i wyciągać rękę po jałmużnę? Dlaczego człowiek często tylko jest robotem, który ma
obowiązek wykonywać plany układane przez teoretyków, i to najlepiej, jeżeli czyni to z zamkniętymi ustami.
(...) Pozwólcie, że zacytuję tu fragment z książki "Uświęcenie pracy zawodowej", której autorem jest cytowany
już dzisiaj parokrotnie zmarły przed dwoma laty ksiądz prymas: „Dopiero wtedy chrześcijanin spełnia godnie i należycie swe obowiązki zawodowe, rodzinne, narodowe i
państwowe, gdy jest mężny, gdy mężnie wyznaje swe zasady, gdy się ich nie wstydzi, gdy nie odstępuje od
nich dla lęku i chleba. Biada społeczeństwu, którego obywatele nie rządzą się męstwem! Przestają być wtedy
obywatelami, stają się zwykłymi niewolnikami! To męstwo czyni z ludzi obywateli, bo człowiek mężny jest
świadom swych praw w społeczeństwie i obowiązków, które na nim ciążą. Człowiek jest obywatelem, gdy stoi
na stanowisku swych praw w społeczeństwie, gdy ich broni, i w oparciu o nie wypełnia obowiązki: zawodowe,
rodzinne, państwowe i religijne. Jeżeli obywatel rezygnuje z cnoty męstwa, staje się niewolnikiem i wyrządza
największą krzywdę sobie, swej ludzkiej osobowości, rodzinie, grupie zawodowej, narodowi, państwu
i Kościołowi, chociaż byłby łatwo pozyskany dla lęku i bojaźni, dla chleba i względów ubocznych. Biada
władcom, którzy chcą pozyskać obywatela za cenę zastraszenia i niewolniczego lęku! Rządzą wtedy nie
ludźmi, lecz – wybaczcie to słowo – rzeczami. Jeśli władza rządzi zastraszonymi obywatelami, obniża swój
autorytet. Zubaża się życie narodowe, kulturalne i wartość życia zawodowego. Męstwo należy do zasadniczych
elementów życia obywatelskiego" (24 IV 1983)
... Tylko naród wolny duchowo i miłujący prawdę może trwać i tworzyć dla przyszłości tak, jak tworzyli
przyszłość powstańcy, padając na polach bitew, czy wieszczowie, którzy patrzyli daleko w przyszłość, jak
Słowacki, który, żyjąc na wygnaniu, zdołał wypatrzeć w przyszłości Polski – której przecież wtedy nie było
na mapie Europy – Polaka na tronie świętego Piotra. Tylko naród, który ma zdrowego ducha i czułe sumienie,
może tworzyć śmiałą przyszłość. Dlatego dbajmy o wolność naszego ducha, nie dajmy się zniewolić
przez lęk i zastraszenie. Nie pozwalajmy w najdrobniejszych nawet sprawach zatruwać ducha narodu, przed
czym ostrzegał Zygmunt Krasiński, gdy pisał:
Niczym Sybir, niczym knuty...
lecz Narodu duch otruty,
to dopiero bólów ból...
Fr. kazania z 25 IX 1983.
www.solidarni.waw.pl Październik 2009 r. |
