Na przysz³ych wieków nadchodz±c± s³awê
zwróæ, o Królowo tej polskiej Korony,
serca wyborców, spu¶æ promieñ z³ocony
w ¶wiête conclave.

Daj kardyna³om natchnienia i hartu,
a¿eby nowy papie¿ mocniej jeszcze
¶cisn±³ ster ¶wiata, co ¶wita w bole¶ci
na zgubê czartu.

Maryjo, gwiazdo dla Piotrowej ³odzi,
w Tobie jedynie i trud, i zap³ata,
uczyñ Watykan now± wiosn± ¶wiata,
który nadchodzi!

O to, Królowo, schodz±c w serca g³êbiê,
b³agam, s³uchaj±c, co mówi Duch Bo¿y:
nowe papiestwo jak d±b siê roz³o¿y
przy polskim dêbie.

Ten piêkny wiersz (bez pierwszej zwrotki) znajduje siê w podarowanej mi niedawno w Krakowie ksi±¿ce dr Mieczys³awa Rokosza pr "Na szañcach pamiêci" (w rozdziale "Polak na papieskim tronie", str. 376.) (ESK).

Ca³y wiersz znajduje siê w internecie - tutaj

Kim by³ wspomniany w wierszu Ga³czyñskiego- Sarbiewski?

Maciej Kazimierz Sarbiewski herbu Prawdzic, ur. 24 lutego 1595 w Sarbiewie ko³o P³oñska, zm. 2 kwietnia 1640 w Warszawie – ¶wiatowej s³awy polski poeta neo³aciñski i teoretyk literatury epoki baroku, kaznodzieja nadworny W³adys³awa IV, jezuita, nazywany sarmackim Horacjuszem,laureat najwy¿szej ówczesnej nagrody literackiej "laur poetycki" o presti¿u porównywanym z nagrod± Nobla w dziedzinie literatury. Najbardziej popularny i najczê¶ciej wydawany polski autor za granic± przed Henrykiem Sienkiewiczem.

Naukê rozpocz±³ w 1607 w kolegium jezuickim w Pu³tusku. W 1612 wst±pi³ do zakonu jezuitów w Wilnie. Studiowa³ w kolegium jezuickim w Braniewie,gdzie spotka³ ¶w. Andrzeja Bobolê i na Akademii Wileñskiej.

W 1622 wys³any zosta³ przez swoich zakonnych prze³o¿onych na studia do Rzymu. Podró¿uj±c z klerykami: Janem Gru¿ewskim, Andrzejem Rudominem i Miko³ajem Zawisz± w lasach w okolicach Bambergu zostali napadniêci i obrabowani przez rozbójników. Miko³aj Zawisza, ranny w napa¶ci pod Bambergiem, zmar³ na febrê po przybyciu do Rzymu.

Na dworze papie¿a-poety Urbana VIII sta³ siê jednym z grona czo³owych intelektualistów europejskich. W roku 1622 opisa³ wierszem podró¿ swoj± do Rzymu. 3 czerwca 1623 otrzyma³ w Rzymie ¶wiêcenia kap³añskie.

W 1625 r. powróci³ do Polski, przebywa³ w Nie¶wie¿u, zosta³ profesorem teologii i retoryki na Akademii Wileñskiej. Nauczyciel poetyki i retoryki w kolegiach w Kro¿ach, Po³ocku i na Akademii Wileñskiej, gdzie uzyska³ w 1632 doktorat z filozofii, a w 1636 teologii. By³ jednym z najwiêkszych poetów europejskich epoki baroku. Zmar³ nagle, wskutek udaru, który nast±pi³ w trakcie ostatniego, po¿egnalnego kazania.

¼ród³o: Wikipedia