| Wigilijne smaki
Znów płynę ze smakiem przez morze barszczyku,
Na grzbietach pierożków, ku wyspom z pierników…
I słodko buszuję wśród drzew bakaliowych –
Przede mną wyrasta – pagórek keksowy,
Miodowe choinki i kruche łamańce,
W oddali serniczek – złotawy jak słońce…
Śnię sen o mądrości postnego jedzenia –
Nurzając stos karpi… w kolejnych smażeniach…
Mamie
Przyniosłam garstkę siana do Twojego domu,
I na niej rozłożyłaś obrus śnieżnobiały –
Jasny od mądrych myśli nieznanych nikomu,
Pełen zapachu chleba – ciepłem przetykany…
Masz na nim wielki bochen, jest dobrem słodzony –
Wyrośnięty i świeży – miłością pachnący,
Daj mi ciasta na zakwas, bo mój dom jest głodny –
Zrobię wszystko, co mogę, a chleb – Bóg dokończy…
Wigilia
Pochylił dom progi przed chleba zapachem,
Bo sycił nim wnętrze, by było bogate,
Wciąż czekał na gości, na głodne ich wargi –
Chciał dać im wzruszenia – bezcenne podarki…
I przyszli – stanęli przed głównym ołtarzem –
Na białym obrusie ujrzeli cud z marzeń,
On skromnie ubrany w biel śnieżną opłatka –
Zapraszał na ucztę – a z Nim… Jego Matka...
| 
