Nutą chyżą,
nutą chybką,
burcząc basem
łkając skrzypką –
na gościniec skoczył,
łąki zauroczył
ten mazurek opętańczy;
po podwórcach,
po salonach
– w nutach rzewnych,
skocznych tonach –
całą duszą tańczy,
głębię serc przenika
ten mazurek Fryderyka!
Ref: Z mazowieckiej wierzby krzywej,
zaplątany w wiatru grzywę
wyrwał się iskrzący akord,
swobodnego piękna pozazdrościł ptakom;
nocą błądził… brzegiem świtu
spłynął deszczem w biel partytur,
w pięciolinii, drgając, ucichł…
Oczarował, zbałamucił!
Wiejską miedzą
po Warszawę
rytmy rącze,
takty żwawe
biegły z rosą w dłoniach,
pulsowały w skroniach –
w pajęczynę gam złowione…
Rżną basetle, skrzypki łkają
– stopy w tańcu omdlewają –
przyfrunęły kluczem frazy niepojęte
w fortepianu dźwięk zaklęte
Jerzy Duda-Gracz – chopinowski mazurek nr 3 F-dur op. 68 |
Ref: A tęsknotę chcąc utulić
wśród paryskich gwarnych ulic,
przyodziany w płaszcza chmurę
ku Mazowszu mknął na skrzydłach… ten mazurek
Na koncertach i na balach
to zdumiewał, to zniewalał
– w serca głębię, w duszę wnikał –
ten mazurek Fryderyka!
Ref: Fantazyjny, zadzierżysty,
to melancholijnie mglisty,
to pogodny jak dziewczyna,
kiedy polne kwiaty do warkocza wpina...
( To jesienny, to wiośniany,
bezprzytomnie rozkochany –
gorzki smutek, cień frasunku,
słodycz tajnych pocałunków… )
coda: Rżną basetle, skrzypki łkają,
liście w strunach topól grają –
przyfrunęły kluczem frazy niepojęte
w fortepianu dźwięk zaklęte
Z zakamarków niepamięci
zawiruje i zakręci –
całą duszą tańczy,
głębię serc przenika
ten mazurek Fryderyka!
Jerzy Duda-Gracz – chopinowski mazurek nr 4 b-moll op. 24 |
| 
