| Rozmowa poetki z Norwidem
na podstawie wiersza C.K. Norwida
Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie…
1
Coś Ty współbraciom zawinił, Cyprianie,
Że Cię z p o p i o ł ó w wskrzesili Feniksem,
Wyśmiawszy pierwej?...
2
Coś Ty Niebiosom zrobiła, Błękicie,
Że Cię w b e z s k r z y d ł y m zrodziły kościele,
Dla skrzydeł pierwej?...
3
– Płocha odpowiedź dojrzeje wspomnieniem…
Myśli rozdartych pomiędzy wywody.
Kto dzisiaj – komu? – winien przebaczenie –
Łza czasu spływa ku myślom łagodnym...
– Więc b ł ę k i t n i e j e s z… Po co mnie pytałaś?
Czemu swym piórem drasnęłaś mej urny?
– Bo chciałam wiedzieć, d l a c z e g o cierpiałam? –
By stracić skrzydła?… Czy je mieć? – powtórnie…
23 maja 2010, rocznica śmierci Norwida
ANNA MAGDALENA MRÓZ
| 
