| Pustka
Żona odeszła tak niedawno
na jej mogile uschły kwiaty
został mu tylko bagaż wspomnień
co łączy te dwa różne światy
Znów na czekaniu dzień przeminął
znów łza jak kolec rani oczy
a on jak zwykle ma nadzieję
że Ją zobaczy we śnie tej nocy
Zamyka oczy i w marzeniach
widzi zarys kochanej twarzy
uśmiech przy którym blednie słonko
i ciepły dotyk zmysły parzy
Jakże zazdrości sąsiadowi
gdy nic do szczęścia mu nie trzeba
żona choć brzydka jak sto nieszczęść
troskliwa dobra Anioł z nieba
A tu u niego pustka straszy
i porozmawiać nie ma komu
pies śpi przy budzie kot się wałęsa
a on sam jeden - w pustym domu
Regina Sobik
| 
