- Na pierwszych koncertach musia³em siê mocno kontrolowaæ; ludzie p³akali, a wyzwalane emocje by³y tak wielkie, ¿e i mnie czasami odbiera³o g³os... My¶lê, ¿e to nie ja, to tematyka tych ballad potrafi wzruszyæ najwiêkszych "twardzieli".

Jak powstawa³y utwory na ten kr±¿ek?

- Zbiera³em je chyba ze 30 lat. Ale same piosenki pisa³em bardzo szybko, pod wp³ywem impulsu - ksi±¿ki, filmu - swoistego "déj? vu". Ballada "Katyñ 1940" powsta³a w kilka minut. Tyle, ile normalnie trwa pisanie listu. Bez poprawek i skre¶leñ.

Zatem to konkretne wydarzenia i emocje by³y twórczym impulsem?

- Tak w³a¶nie. Na przyk³ad utwór o Monte Cassino - "Klasztor" - to pok³osie mojej studenckiej, samotnej wyprawy autostopem po Europie. Uda³o mi siê dotrzeæ na Monte Cassino na skróty, wspinaj±c siê na wzgórze szlakiem polskich ¿o³nierzy. W sierpniowym upale, przyt³oczony du¿ym, czerwonym plecakiem z naszytym bia³ym or³em, spocony i umorusany jak nieboskie stworzenie - stan±³em wreszcie u bram klasztoru. Tam natkn±³em siê na dwóch Niemców stoj±cych obok "wypasionego" mercedesa. Musia³em wygl±daæ komicznie, bo obaj ryknêli gromkim ¶miechem.

My¶li Pan, ¿e katastrofa smoleñska sta³a siê takim bod¼cem dla nas, Polaków - wyrwa³a z letargu, rozbudzi³a uczucia patriotyczne?

- Zdecydowanie tak. Wbrew wszelkim usi³owaniom ten "za¶ciankowy", ckliwy sentymentalizm narodowy wymkn±³ siê naszym "postêpowym autorytetom" spod kontroli. Pamiêta pani te bezmy¶lnie podskakuj±ce "g³ówki" przy krzy¿u... To mnie pora¿a. Ale ja wiem, ¿e to jest tylko tysi±c, dwa tysi±ce zmanipulowanych, niedojrza³ych, nie¶wiadomych tego, co siê wokó³ nich dzieje ma³olatów. Znakomita wiêkszo¶æ jest zupe³nie inna. Mam tak± nadziejê. Widzia³em rzesze wspania³ej m³odzie¿y w Krakowie, pod Sukiennicami, podczas pogrzebu pary prezydenckiej. Czytam codziennie nowe, emocjonalne wpisy nastolatków pod teledyskiem "Katyñ 1940" na YouTube. Prawie 350 tys. odwiedzin! Co najmniej drugie tyle wchodzi na filmiki spontanicznie tworzone w sieci przez nieznanych mi ludzi do moich piosenek patriotycznych.

Pana p³yta wy³amuje siê z nurtu muzyki lekkiej, ³atwej i przyjemnej. Czuje siê Pan outsiderem, twórc± z podziemia?

- W konwencji mainstreamowych mediów nie ma miejsca na powa¿n± refleksjê. Pomijam ju¿ to, ¿e do napisania przejmuj±cej ballady patriotycznej nie wystarczy samo rzemios³o; potrzebna jest te¿ pewna wra¿liwo¶æ. Inaczej zdryfujemy w kierunku festiwalu ko³obrzeskiego lub taniego sentymentalizmu.
Za³ó¿my jednak, ¿e powstanie ju¿ jaki¶ warto¶ciowy projekt patriotyczny (scenariusz filmu wojennego, p³yta z balladami wolno¶ciowymi, widowisko historyczne). Bez wsparcia instytucjonalnego, sponsorskiego, promocji w mediach przedsiêwziêcie to pozostanie w szufladzie jego twórcy. Wiem, co mówiê; wygra³em konkurs na scenariusz filmu fabularnego i siedmiu odcinków serialu telewizyjnego o wysiedleniach Polaków przez Niemców w czasie II wojny ¶wiatowej. Gotowy scenariusz od roku zalega na pó³kach Agencji Filmowej TVP.
Napisa³em musicalowe, jubileuszowe widowisko pt. "Grunwald" i - pomimo udanej inauguracji - ¿adna z instytucji kultury czy samorz±du nie zdecydowa³a siê na sfinansowanie wystawienia go na Polach Grunwaldzkich w lipcu br. Reasumuj±c: trzeba byæ pasjonatem, by zajmowaæ siê tego typu twórczo¶ci±. Bo patriotyzm w sztuce sta³ siê dzia³alno¶ci± niszow±, spychan± do krêgów Radia Maryja i TV Trwam.

Jeste¶my wyj±tkiem czy mo¿e dzieje siê tak na ca³ym ¶wiecie?

- W Stanach Zjednoczonych Bruce Springsteen utworem "Born In The USA" okupowa³ tygodniami listy przebojów. Spychany u nas do kruchty repertuar religijny w Ameryce bez problemów wykonywany jest przez najwiêksze gwiazdy - ¿e przypomnê wielki przebój "Why my, Lord" Krisa Kristoffersona czy nie¶miertelne "Amazing Grace" w interpretacji coraz to nowych wykonawców z samego topu.
U nas ¶piewanie o Ojczy¼nie czy Bogu jest obciachem. Dlatego "Katyñ 1940 - ostatni list" nigdy nie pojawi siê na ¿adnej li¶cie przebojów. Chocia¿ codziennie pisz± lub telefonuj± do mnie nabywcy p³yty, dziêkuj±c mi za chwile autentycznego wzruszenia.Na szczê¶cie jest internet; tam nie ma - jeszcze? - ¿adnych ograniczeñ.

Stworzy³ Pan projekt widowiska "Wolno¶æ" opartego na pomy¶le po³±czenia 21 Postulatów Porozumieñ Sierpniowych z Dekalogiem. Jakie by³y losy tego projektu?

- Na 25-lecie "Solidarno¶ci" przedstawi³em "Wolno¶æ" Honorowemu Komitetowi Obchodów. Ten¿e Komitet uzna³, ¿e mój projekt godny jest wystawienia pod Trzema Krzy¿ami - o ile sam znajdê sobie sponsorów. Jestem twórc±, nie marketingowcem. Machn±³em na to rêk±. Ale ze zdziwieniem patrzy³em potem, jak za ogromne pieni±dze powstaj± kolejne "fety" s³awi±ce powstanie NSZZ "Solidarno¶æ".

Trudno wygraæ z Kylie Minogue.

- Przed ostatnimi sierpniowymi obchodami próbowa³em nawet dostaæ siê do organizatora - Europejskiego Centrum Solidarno¶ci - by od¶wie¿yæ ofertê. Kiedy us³ysza³em o s³ynnym brytyjskim re¿yserze, gwiazdach zagranicznych - da³em sobie spokój. Jak by³o i czym siê to skoñczy³o - widzieli¶my wszyscy.

Co mo¿e byæ dla nas najwiêkszym wsparciem w walce o to¿samo¶æ?

- Rodzina. Tak zawsze bywa³o. Je¶li rodzice znajd± czas dla swoich dzieci - zak³adam, ¿e mimo egoizmu i wygodnictwa zdecyduj± siê je mieæ - je¶li bêd± z nimi du¿o rozmawiaæ, wychowaj± je w duchu tradycji, poszanowania i znajomo¶ci historii, rozumienia i stosowania w ¿yciu praw Dekalogu - ci±g³o¶æ pokoleniowa zostanie zachowana. Na szko³ê nie ma co liczyæ. Nie jest to nawet wina nauczycieli, tylko "dewastacji" programu nauczania. Z polityków te¿ nie radzê braæ przyk³adu. To ju¿ w wiêkszo¶ci "celebryci". Mój optymizm zasadza siê na rodzinie.

Dziêkujê bardzo za rozmowê.

Agnieszka ¯urek, Nasz Dziennik

P³ytê Lecha Makowieckiego "Katyñ 1940 - ostatni list" mo¿na nabyæ wysy³kowo w fundacjach "Lux Veritatis" i "Nasza Przysz³o¶æ".